ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΩΡΩΝ

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα

(Πράξ. στ´ 1-7) 

Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις.
᾿Επισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ᾿Αντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ᾿Ιουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Απόδοση: 
Εκεῖνες τὶς μέρες, καθὼς μεγάλωνε ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν, ἄρχισαν νὰ παραπονιοῦνται οἱ ἑλληνόφωνοι πιστοὶ ἐναντίον τῶν ἑβραιοφώνων, ὅτι στὴν καθημερινὴ διανομὴ τῶν τροφίμων δὲν φρόντιζαν τὶς ἑλληνόφωνες χῆρες ὅσο ἔπρεπε. Τότε οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σύναξαν ὅλους τοὺς μαθητὲς καὶ τοὺς εἶπαν· «Δὲν εἶναι σωστὸ ἐμεῖς ν’ ἀφήσουμε τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀσχολούμαστε μὲ διανομὲς τροφίμων. Φροντίστε, λοιπόν, ἀδελφοί, νὰ ἐκλέξετε ἀπ’ ἀνάμεσά σας ἑφτὰ ἄνδρες μὲ καλὴ φήμη, γεμάτους ἀπὸ τὴ σοφία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Θὰ ὁρίσουμε αὐτοὺς νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ ἔργο, κι ἐμεῖς θὰ ἀφιερωθοῦμε ἀποκλειστικὰ στὴν προσευχὴ καὶ στὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος». Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια συμφώνησε ὅλη ἡ κοινότητα. ῎Ετσι διάλεξαν τὸν Στέφανο, ἄνθρωπο γεμάτον πίστη καὶ ῞Αγιο Πνεῦμα· ἐπίσης τὸν Φίλιππο, τὸν Πρόχορο, τὸν Νικάνορα, τὸν Τίμωνα, τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸν Νικόλαο ἀπὸ τὴν ᾿Αντιόχεια, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχε προσχωρήσει στὸν ᾿Ιουδαϊσμό. ῾Η κοινότητα τοὺς ἔφερε μπροστὰ στοὺς ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι προσευχήθηκαν κι ἔβαλαν τὰ χέρια πάνω στὰ κεφάλια αὐτῶν τῶν ἑφτά. Στὸ μεταξὺ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶχε μεγάλη διάδοση. ῾Ο ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν στὴν ῾Ιερουσαλὴμ μεγάλωνε πολὺ καὶ πάρα πολλοὶ ᾿Ιουδαῖοι ἀποδέχονταν τὴν πίστη.

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

(Μαρκ. ιε´ 43 - ιστ´ 8)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῾Ο δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ῾Η δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτὸν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ῾Ο δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ᾿Αλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Απόδοση:
Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιωσήφ, ἕνα ἀξιοσέβαστο μέλος τοῦ συνεδρίου, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν ᾿Αριμαθαία, καὶ περίμενε κι αὐτὸς τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόλμησε νὰ πάει στὸν Πιλᾶτο καὶ νὰ τοῦ ζητήσει τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῾Ο Πιλᾶτος ἀπόρησε ποὺ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τὸν ἑκατόνταρχο καὶ τὸν ρώτησε ἂν εἶχε πεθάνει ἀπὸ ὥρα. ῞Οταν πῆρε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχο, χάρισε τὸ σῶμα στὸν ᾿Ιωσήφ. ᾿Εκεῖνος ἀγόρασε ἕνα σεντόνι, κατέβασε τὸν ᾿Ιησοῦ, τὸν τύλιξε μ’ αὐτὸ καὶ τὸν τοποθέτησε σ’ ἕνα μνῆμα ποὺ ἦταν λαξεμένο σὲ βράχο· μετὰ κύλησε ἕνα λιθάρι κι ἔκλεισε τὴν εἴσοδο τοῦ μνήματος. ῾Η Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ ᾿Ιωσῆ παρακολουθοῦσαν ποῦ τὸν ἔβαλαν. ῞Οταν πέρασε τὸ Σάββατο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ ᾿Ιακώβου, καὶ ἡ Σαλώμη, ἀγόρασαν ἀρώματα, γιὰ νὰ πᾶνε ν’ ἀλείψουν τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῏Ηρθαν στὸ μνῆμα πολὺ πρωὶ τὴν ἑπομένη τοῦ Σαββάτου, μόλις ἀνέτειλε ὁ ἥλιος. Κι ἔλεγαν μεταξύ τους· «Ποιὸς θὰ μᾶς κυλήσει τὴν πέτρα ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ μνήματος;» Γιατὶ ἦταν πάρα πολὺ μεγάλη. Μόλις ὅμως κοίταξαν πρὸς τὰ κεῖ, παρατήρησαν ὅτι ἡ πέτρα εἶχε κυλήσει ἀπὸ τὸν τόπο της. Μόλις μπῆκαν στὸ μνῆμα, εἶδαν ἕναν νεαρὸ μὲ λευκὴ στολὴ νὰ κάθεται στὰ δεξιά, καὶ τρόμαξαν. Αὐτὸς ὅμως τοὺς εἶπε· «Μὴν τρομάζετε. Ψάχνετε γιὰ τὸν ᾿Ιησοῦ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, τὸν σταυρωμένο. ᾿Αναστήθηκε. Δὲν εἶναι ἐδῶ. Νά καὶ τὸ μέρος ὅπου τὸν εἶχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα καὶ πεῖτε στοὺς μαθητές του καὶ στὸν Πέτρο· “πηγαίνει πρὶν ἀπὸ σᾶς στὴν Γαλιλαία καὶ σᾶς περιμένει· ἐκεῖ θὰ τὸν δεῖτε, ὅπως σᾶς τὸ εἶπε”». Οἱ γυναῖκες βγῆκαν κι ἔφυγαν ἀπὸ τὸ μνῆμα γεμάτες τρόμο καὶ δέος· δὲν εἶπαν ὅμως τίποτα σὲ κανέναν, γιατὶ ἦταν φοβισμένες.

Γραπτό Κήρυγμα από τον π. Επιφάνειο Οικονόμου Ιεροκύρικα Ι.Μ. Δημητριάδος

Κυριακή των Μυροφόρων – Μάρκ. 15, 43 – 16, 8 (26/4/2015)
Η αποκατάσταση του Πέτρου

Τη συγκινητική σκηνή της αποκαθηλώσεως του νεκρού Σώματος
του Κυρίου από τον Σταυρό, διασώζει η σημερινή Ευαγγελική
διήγηση, αγαπητοί μου αδελφοί. Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, μέλος του Ιουδαϊκού Συμβουλίου και ο κρυφός μαθητής του Χριστού Νικόδημος1, παίρνουν την τολμηρή πρωτοβουλία να ζητήσουν από τον Πιλάτο το Σώμα του Ιησού. Αφού λαμβάνουν την σχετική άδεια, πραγματοποιούν την Αποκαθήλωση, αποδίδουν στο νεκρό Σώμα τις προβλεπόμενες από τα ιουδαϊκά έθιμα νεκρικές τιμές και το ενταφιάζουν σε μνημείο, που ήταν λαξευμένο σε βράχο, το οποίο έκλεισαν με βαρύτατο λίθο. Την συγκλονιστική αυτή πράξη παρατηρούσαν, από απόσταση, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία του Ιωσή.
Όταν πέρασε το Σάββατο, οι δύο αυτές πιστές ακόλουθοι του
Κυρίου επισκέφθηκαν το μνήμα, με σκοπό να εισέλθουν σ’ αυτό και να μυρώσουν το Σώμα του Ιησού. Η τολμηρή πρόθεσή τους τις οδήγησε μπροστά σε ένα μεγαλειώδες και ασύλληπτο, για τα ανθρώπινα μέτρα, θέαμα: ο λίθος του μνημείου είχε αποκυλιστεί και μέσα σ’ αυτό Άγγελος Κυρίου, ενδεδυμένος την ουράνια δόξα, ανήγγειλε στις αγίες εκείνες γυναίκες την έγερση του Κυρίου εκ των νεκρών, την θριαμβευτική Του νίκη επί του θανάτου: ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε 2.
 Ο απεσταλμένος του Θεού μετέδωσε το μήνυμα της χαράς. Τώρα δεν υπάρχει χάος, θάνατος, νέκρωση, άδης. Τώρα όλα είναι χαρά! Ο Χριστός αναστήθηκε και μαζί Του αναστήθηκε η ανθρώπινη φύση μας.
Τώρα μπορούμε κι εμείς ν΄ αναστηθούμε και να ζήσουμε αιώνια κοντά Του. 
Είναι ευτυχία η Ανάσταση!
Αλλά, δεν είπε, ούτε εννόησε μόνον αυτά ο Άγγελος. Ανέθεσε
στις Μυροφόρες μία άκρως σημαντική αποστολή: να ενημερώσουν τους τρομαγμένους και καθημαγμένους Μαθητές για την Ανάσταση του Διδασκάλου τους, για να πάρουν δύναμη και ν’ αποκτήσουν ακλόνητη πίστη, έχοντας περάσει μόλις από το καμίνι των θλίψεων και των αμφιβολιών, βλέποντας τον Κύριο να βασανίζεται και να πεθαίνει.
 Ο Άγγελος, όμως, δίδει και μία ακόμη εντολή: να μεταφέρουν το μήνυμα της χαράς, ιδιαιτέρως και προσωπικώς, στον Πέτρο. Η προσωπική αυτή αναφορά στον ευέξαπτο, ζηλωτή και ενθουσιώδη Μαθητή, που λίγες μέρες πριν είχε αρνηθεί τον Χριστό στην πορεία Του προς το Πάθος, δεν ήταν τυχαία. Μπορούμε να φανταστούμε την ψυχική κατάσταση του Πέτρου, τα ερωτηματικά που βασάνιζαν την ψυχή του, σχετικά με την αποδοχή της μετανοίας του ή όχι. Είναι χαρακτηριστικός και λίαν ενδιαφέρων ο τρόπος που προσεγγίζουν οι ερμηνευτές το προσωπικό ενδιαφέρον για τον Πέτρο. Λένε ότι «ονομαστικά προσέθεσε τον Πέτρο, για να γνωρίσει ότι συγχωρήθηκε το σφάλμα της τριπλής του αρνήσεως, λόγω της θερμής του μετάνοιας κι έτσι να αναπνεύσει, γιατί είχε βυθιστεί σε άμετρη λύπη… Είπατε
στον Πέτρο τον τεθλιμμένο, αλλά και μετανοήσαντα για την άρνησή του, διότι κανένα άλλο μήνυμα δεν είναι τόσο ευπρόσδεκτο σ’ εκείνους που μετανοούν πραγματικά, από το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού, ο Οποίος πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας… Είπατε και στον Πέτρο, διότι αν το πείτε μόνο στους Μαθητές, ο ταλαίπωρος αυτός είναι έτοιμος να ξεσπάσει πάλι σε κλαυθμούς και ν’ αναρωτηθεί: περιλαμβάνομαι, άραγε και εγώ στους Μαθητές; Φοβούμαι πως όχι, διότι αρνήθηκα τον Διδάσκαλο…»3.
Η προσωπική αναφορά του Αγγέλου στον Πέτρο γίνεται κατ΄
εντολήν του Χριστού, ο Οποίος, με τον τρόπο αυτό, αποδέχεται την μετάνοιά του και τον αποκαθιστά στο Αποστολικό αξίωμα. «Ο Θεός δεν είναι από εκείνους που εξοντώνουν τον άνθρωπο που αμαρτάνει, αλλά παρατηρεί, με επιμέλεια, την μετάνοια. Θέλει να δει την ένταση της μετανοίας μας, εάν στη ζωή μας προηγείται το θέλημα του Θεού ή όχι.
Ανάλογα με τον βαθμό της μετανοίας μας δίδει και την Χάρη Του…»4.
Τον βαθμό της ειλικρινούς μετανοίας του Πέτρου μέτρησε ο Χριστός και του επεφύλαξε την τιμή να γίνει προσωπικός μάρτυρας του γεγονότος της Αναστάσεως, της οποίας διαπρύσιος κήρυκας έγινε μέχρι το μαρτυρικό τέλος του.
Η αποκατάσταση του Πέτρου, αδελφοί μου, στην αγάπη του
Θεού, λόγω της βαθύτατης μετανοίας του, αποκαλύπτει το μήνυμα της ελπίδος και της αισιοδοξίας που εκπέμπει σε όλους μας το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως. Όλοι μας, λίγο ως πολύ, συνειδητά ή ασυνείδητα, βιώνουμε το τραγικό γεγονός της αμαρτίας, που απειλεί την προοπτική της σωτηρίας. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν πρέπει και δε μπορεί, από μόνο του, να μας στερήσει την σωτηρία. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν αυτοπαραδούμε στα θέλγητρα της αμαρτίας, αρνούμενοι να παλέψουμε μαζί της. Αυτή η πάλη δεν είναι άλλη από
τον συνεχή και ασταμάτητο αγώνα της μετανοίας, την ποιότητα και την ειλικρίνεια της οποίας μπορεί να κρίνει μόνον ο Αναστάς Κύριος.
Εφόσον αυτή ομοιάζει προς την μετάνοια του Πέτρου, τότε η
αποκατάσταση της σχέσης μας με τον Θεό θα είναι δεδομένη. Τότε το μήνυμα της Αναστάσεως θα ηχεί στην καρδιά μας ακατάπαυστα.
ΑΜΗΝ!

Αρχιμ. Ε.Ο.

1. Ιωάν. 19,39
2 .Μάρκ. 16,6
3 .Παναγιώτου Τρεμπέλα, «Υπόμνημα εις το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο», σελ. 316
4.Ιωήλ, Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας, «Θυσία Εσπερινή», σελ. 75

Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος και Αλμυρού - Ειδήσεις - Ο Χριστός είναι η ζωή των ανθρώπων - Ζ΄ Ιερατική Σύναξη της Ι.Μ. Δημητριάδος

Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος και Αλμυρού - Ειδήσεις - Ο Χριστός είναι η ζωή των ανθρώπων - Ζ΄ Ιερατική Σύναξη της Ι.Μ. Δημητριάδος

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

 Οι Ιερείς και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού μας
 έχουν την χαρά και την τιμή να σας προσκαλέσουν στις 
εόρτιες ακολουθίες που θα τελεσθούν εις μνήμη του 
προστάτου μας Αγίου την 22αν και 23ην Απριλίου 2015.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Ώρα 7:30 μ.μ.: Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ Αρτοκλασίας χοροστατούτνος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Ιγνατίου.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Ώρα 7:00—10:30π.μ.: Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Παν/του αρχιμ. Π. Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου Ιεροκήρυκος της  Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Ώρα 6:30 μ.μ  Μεθέορτος Εσπερινός και Παράκληση εις τον Άγιο Γεώργιο.

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα  Πράξεις Αποστόλων (ε΄12-20)

Κείμενο:
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.
Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης.

Απόδοση:

Τις ἡμέρες ἐκείνες, μὲ τὰ χέρια τῶν ἀποστόλων ἐγίνοντο πολλὰ θαύματα καὶ τέρατα μεταξὺ τοῦ λαοῦ· καὶ ἐσυνείθιζαν νὰ συγκεντρώνωνται ὅλοι μὲ μιὰ ψυχὴ εἰς τὴν στοὰν τοῦ Σολομῶντος. Ἀπὸ τοὺς ἄλλους κανεὶς δὲν ἐτολμοῦσε νὰ προσκολληθῇ εἰς αὐτούς, ὁ λαὂς ὅμως τοὺς ἔτρεφε μεγάλην ὑπόληψιν· ἀκόμη δὲ περισσότερον, προσετίθοντο πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ ἐπίστευαν εἰς τὸν Κύριον. Ἀκόμη καὶ τοὺς ἀσθενεῖς ἔφερναν στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν σὲ κρεββάτια καὶ φορεῖα ὥστε, ὅταν θὰ περνοῦσε ὁ Πέτρος, νὰ πέσῃ ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ αὐτούς. Μαζευότανε καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τὰς πέριξ πόλεις εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔφερναν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ὅσους ἐβασανίζοντο ἀπὸ πνεύματα ἀκάθαρτα, καὶ ὅλοι ἐθεραπεύοντο.
Τότε ἐσηκώθηκε ὁ ἀρχιερεὺς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦσαν μαζί του, δηλαδὴ τὸ κόμμα τῶν Σαδδουκαίων, καὶ γεμάτοι ἀπὸ φθόνον ἔβαλαν τὰ χέρια τους ἐπάνω εἰς τοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς ἐφυλάκισαν δημοσίᾳ. Ἀλλὰ ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τὴν νύχτα τὶς πόρτες τῆς φυλακῆς, τοὺς ἔβγαλε ἔξω καὶ εἶπε, «Πηγαίνετε, σταθῆτε εἰς τὸν ναὸν καὶ μιλῆστε εἰς τὸν λαὸν διὰ τὴν νέαν αὐτὴν ζωήν».

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Κατά Ιωάννην (κ΄ 19-31)

Κείμενο:
Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθενὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν.
Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.
Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Απόδοση:

Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης, τῆς πρώτης τῆς ἑβδομάδος, καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐκεῖ ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας».
Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευράν του. Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον. Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε καὶ πάλιν, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας. Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ στέλνω ἐσᾶς». Ὅταν εἶπε αὐτό, ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἐὰν συγχωρέσετε τὶς ἁμαρτίες κανενὸς τοῦ εἶναι συγχωρημένες· ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες».
Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος, δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί, «Εἴδαμε τὸν Κύριον». Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Ἐὰν δὲν ἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του, δὲν θὰ πιστέψω».Ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες ἦσαν πάλιν μέσα εἰς τὸ σπίτι οἱ μαθηταί του καὶ ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπε, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ἐπειτα λέγει εἰς τὸν Θωμᾶν, «Φέρε τὸ δάκτυλό σου ἐδῶ καὶ κύτταξε τὰ χέρια μου καὶ φέρε τὸ χέρι σου καὶ βάλε το εἰς τὴν πλευράν μου καὶ μὴ γίνεσαι ἄπιστος ἀλλὰ πιστός». Ὁ Θωμᾶς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐπειδὴ μὲ εἶδες, ἐπίστεψες. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μὲ εἶδαν καὶ ὅμως ἐπίστεψαν».Καὶ ἄλλα πολλὰ θαὐματα ἔκανε ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο. Αλλ’ αὐτὰ ἔχουν γραφῆ γιὰ νὰ πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύοντες νὰ ἔχετε ζωὴν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Δικαιολογημένως απών 

Μέσα στην πανευφρόσυνη ατμόσφαιρα της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας προβάλει σήμερα ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό πρόσωπο εκ της χορείας των Αγίων Αποστόλων και Μαθητών του Χριστού, τον Άγιο Απόστολο Θωμά.
 Είναι ένα πρόσωπο ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό, γιατί φαίνεται από την ιστορία του, ότι ο Θωμάς έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα, ακολουθεί ένα δικό του δρόμο, μερικές φορές δείχνει να αυτονομείται από τους υπόλοιπους Μαθητές του Χριστού.
 Η μελέτη των Ευαγγελικών κειμένων και της Ιεράς Παραδόσεως αποκαλύπτει ότι ο Θωμάς ήταν απών από δύο πολύ σημαντικές στιγμές της ζωής των Αγίων Αποστόλων και της πρώτης Εκκλησίας.
 Η απουσία του δεν ήταν καρπός ιδιαιτερότητας ή επιπολαιότητας του χαρακτήρος του, ούτε χαλαρότητας της πίστεώς του. 
Αλλά, όπως αποδεικνύεται, ήταν ενταγμένη στο σχέδιο του Θεού και προκάλεσε πλείστες όσες Θείες ευλογίες και αποκαλύψεις. Η πρώτη απουσία του Αποστόλου Θωμά καταγράφεται στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα και αφορά στην πρώτη εμφάνιση του αναστημένου Χριστού στους δέκα έντρομους και έμφοβους Μαθητές του, οι οποίοι ήταν κλεισμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, διά τον φόβο των Ιουδαίων. 
Εκεί ο Κύριος, των θυρών κεκλεισμένων, εμφανίζεται ανάμεσά τους και τους απευθύνει τον αναστάσιμο χαιρετισμό ειρήνη υμίν, θέλοντας να διαλύσει τον τρόμο που είχε καταλάβει τις ψυχές τους, αλλά και να διασκορπίσει τις αμφιβολίες τους περί της Αναστάσεώς Του. 
Οι Απόστολοι, λίγες ημέρες πριν, είχαν πληροφορηθεί από τις Μυροφόρες ότι ο Κύριος ανέστη εκ νεκρών. Δεν είχαν δώσει, όμως, ιδιαίτερη σημασία στα λόγια τους. 
Τα απέδωσαν στον ενθουσιώδη γυναικείο ψυχισμό, στο ευαίσθητο της γυναικείας υπάρξεως, στον έντονο συναισθηματικό κόσμο των γυναικών. Έρχεται, λοιπόν, ο Κύριος αναστημένος μπροστά τους, τους ειρηνεύει και διασκορπίζει και τα τελευταία ίχνη των αμφιβολιών τους. Από αυτή την πρώτη εμφάνιση απουσιάζει ο Θωμάς. Και βέβαια, αυτή η απουσία δεν είναι τυχαία. Ούτε οφείλεται στην υποτιθέμενη απιστία του. Αλλά έγινε και επετράπη από το Θεό, για να καταγραφεί η σωτήρια ομολογία του.
 Ο Κύριος καταδέχεται και εμφανίζεται και πάλι ενώπιον των Μαθητών, αυτή τη φορά παρόντος του Αποστόλου Θωμά και του επιτρέπει όχι απλώς να Τον δει, αλλά να αγγίξει, να ψηλαφήσει τις πληγές Του στα χέρια, στα πόδια και στην πλευρά Του και αυτή η θέαση του Χριστού, αυτή η ψηλάφηση του Κυρίου και των πληγών Του γίνεται αφορμή σωτηριώδους ομολογίας του Θωμά, η οποία ομολογία είναι παιάνας αναστάσιμος και θριαμβευτικός της Εκκλησίας και όλων των χριστιανών 2000 χρόνια τώρα: ο Κύριός μου και ο Θεός μου! Αυτή ήταν η ομολογία, την οποία ο Θωμάς, με όλη τη δύναμη της ύπαρξής του βροντοφώναξε εκείνη τη στιγμή. Αλλά ο Χριστός επέτρεψε τη δεύτερη εμφάνισή Του ενώπιον του Θωμά και για ένα ακόμα λόγο, για να καταγραφεί ακόμα μια ιστορική μαρτυρία στα Ευαγγελικά κείμενα ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα πραγματικό και όχι φανταστικό γεγονός. 
Έχουμε μία δεύτερη ιστορική, αδιαμφισβήτητη και περίτρανη μαρτυρία περί της Αναστάσεως του Χριστού, η οποία οφείλεται στη στάση της φαινομενικής αμφιβολίας του Θωμά, επί τω ακούσματι της Αναστάσεως και της πρώτης εμφανίσεως του Κυρίου.
 Αλλά ο Θωμάς ήταν απών και από μία δεύτερη στιγμή, κορυφαία και συγκλονιστική, της ζωής των πρώτων Αποστόλων και της πρώτης Εκκλησίας, όταν λίγα χρόνια μετά, ήρθε η στιγμή η Υπεραγία Θεοτόκος και Μητέρα του Κυρίου μας να εξέλθει από αυτή τη ζωή και να ολοκληρώσει τον βιολογικό της κύκλο στον κόσμο. 
Ήταν τότε που η Παναγία μας μυστικώς κάλεσε τους Αποστόλους να έρθουν στη Γεθσημανή για να κηδεύσουν το σώμα Της. Και αυτή η μυστική πρόσκληση της Παναγίας αποτυπώνεται θαυμάσια στο γνωστό τροπάριο της εορτής της Κοιμήσεώς Της, όπου φέρεται η Παναγία να λέει: «Απόστολοι εκ περάτων, συνανθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω κηδεύσατέ μου το σώμα».
 Οι Μαθητές βρίσκονταν διασκορπισμένοι στα πέρατα της οικουμένης, για να ευαγγελιστούν το μήνυμα της Αναστάσεως σε όλο τον κόσμο. Έλαβαν αυτή τη μυστική πληροφορία και «επί νεφελών», λέγει η Παράδοση, βρέθηκαν στην Γεθσημανή την ώρα της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, Της απέδωσαν τις προβλεπόμενες νεκρικές τιμές και Την ενταφίασαν, εκεί όπου και σήμερα υπάρχει ο τάφος Της, ο οποίος γίνεται τόπος προσκυνήματος ιερού από τους Χριστιανούς όλης της γης.
 Μόνο που από αυτή τη σύναξη των Αποστόλων, τη μυστική και θαυματουργική, έλειπε και πάλι ο Θωμάς. Κατά ένα περίεργο τρόπο, για δεύτερη φορά, ο Θωμάς απουσίαζε από ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός. Ήταν, άραγε, τυχαία αυτή η απουσία; Μήπως, θα πούμε πάλι, ότι ήταν καρπός της επιπολαιότητας του χαρακτήρα του; Μήπως, θα πούνε κάποιοι άλλοι, ότι και αυτό ήταν απόδειξη της απιστίας του; Όχι, γιατί όπως αποδεικνύεται, ο Θεός επέτρεψε την απουσία του Θωμά για να γίνει μόνον αυτός, πλέον, μάρτυρας μιας σπουδαίας αποκάλυψης. 
Ο Θωμάς βρισκόταν στις Ινδίες τις ημέρες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ευαγγελιζόμενος τον Λόγο του Κυρίου. Μάλιστα, κατά την Παράδοση, ο Θωμάς, τελώντας τη Θεία Λειτουργία, τρεις ημέρες μετά την Κοίμηση της Παναγίας μας, βρέθηκε θαυματουργικώ τω τρόπω, επί νεφελών, μεταφερόμενος στη Γεθσημανή, για να γίνει μάρτυρας όχι, πλέον, της Κοιμήσεως, αλλά της Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί, ως γνωστόν, η Παναγία μας μετέστη εν σώματι στους ουρανούς, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν λείψανά Της. 
Ο τάφος Της είναι κενός και ο μόνος μάρτυρας αυτής της μεταστάσεως ήταν ο Θωμάς, ο οποίος είδε την Παναγία μας να ανέρχεται επί νεφελών και με τη συνοδεία Αγγέλων στους ουρανούς, εν σώματι. Και μπροστά σ’ αυτό το απίστευτο θαύμα και θέαμα παρακάλεσε την Παναγία μας να του αφήσει ένα αποτύπωμα της παρουσία Της και της μεταστάσεώς Της, ούτως ώστε αυτό που θα διηγηθεί στους άλλους Αποστόλους και Χριστιανούς να γίνει πιστευτό. Γιατί ποιος θα πίστευε μια τέτοια διήγηση, ότι η Παναγία μας εξήλθε εκ του τάφου και μετέστη, εν σώματι, στους ουρανούς.
 Και η Παναγία, όπως λέει η ιερά Παράδοση, του έριξε, ανερχομένη στους ουρανούς, την Αγία Ζώνη. Γι’ αυτό και η Αγία Ζώνη είναι το μοναδικό χειροπιαστό αποτύπωμα, το οποίο έχουμε από την Παναγία μας. 
Ούτε λείψανά Της έχουμε, ούτε άλλου είδους ενδύματά Της έχουμε για να τα προσκυνούμε και να τα τιμούμε, παρά μόνο την Αγία Ζώνη Της, την οποία η ίδια έδωσε στον Απόστολο Θωμά, ούτως ώστε αυτή η Αγία Ζώνη να είναι μάρτυρας της μεταστάσεώς Της και να είναι πηγή αγιασμού για την Εκκλησία μας και τους πιστούς στους αιώνες. 
Και ο τόπος μας, η Τοπική μας Εκκλησία, είμαστε ευλογημένοι, γιατί έχουμε την υψίστη ευλογία να διαθέτουμε ένα μικρό τεμάχιο από αυτή την Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία, ως γνωστόν, φυλάσσεται, ως πολύτιμο πνευματικό θησαύρισμα, στη γυναικεία Ιερά Μονή της Παναγίας Ξενιάς. 
Βλέπετε, αγαπητοί μου, κακώς οι αγνωστικιστές, κακώς οι άπιστοι, κάκιστα οι ορθολογιστές, εκείνοι οι οποίοι προσεγγίζουν τα γεγονότα της πίστεως με τη δύναμη του μυαλού τους και όχι με την ελευθερία της καρδιάς τους, αποδίδουν στον Απόστολο Θωμά απιστία και αμφιβολία, προκειμένου, τελικά, οι ίδιοι να δώσουν άλλοθι στην προσωπική τους απιστία. 
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο Θωμάς όχι μόνο χαλαρός στην πίστη δεν ήταν, όχι μόνο άπιστος δεν ήταν, αλλά είχε βαθιά και ιδιαίτερη πίστη, η οποία έτυχε μεγίστων Θείων δωρημάτων, ευλογιών και αποκαλύψεων από τον Κύριο μας και την Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίες συνοδεύουν την πορεία της Εκκλησίας στο χρόνο και αποτελούν για μας πολύτιμες πνευματικές παρακαταθήκες, ενισχυτικές της πνευματικής μας ζωής. 
Γι’ αυτό, με ευγνωμοσύνη και ευχαριστία καρδιακή να στεκόμαστε μπροστά στον Απόστολο Θωμά και να τιμούμε τη μνήμη του ως ενός εκ των μεγαλύτερων ευεργετών του εκκλησιαστικού μας βίου, ο οποίος έτυχε τέτοιων ευεργεσιών και Θείων αποκαλύψεων, οι οποίες έφθασαν και μέχρι σε εμάς και αποτελούν σημεία αναφοράς της πνευματική μας ζωής. ΑΜΗΝ! 

Αρχιμ. Ε.Ο. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ..... Μ. Παρασκευή 2015

π.Αλέξανδρος Σμέμαν: Το Τέλος (Μ.Δευτέρα-Μ.Τρίτη-Μ.Τετάρτη) - Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

π.Αλέξανδρος Σμέμαν: Το Τέλος (Μ.Δευτέρα-Μ.Τρίτη-Μ.Τετάρτη) - Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr