ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

(῾Εβρ. ια´ 24-26, 32-40)

Αδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; ᾿Επιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἱ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆ-λθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.

Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.



Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, μὲ τὴν πίστη ὁ Μωυσῆς, ὅταν πιὰ μεγάλωσε, ἀρνήθηκε νὰ ὀνομάζεται γιὸς τῆς κόρης τοῦ Φαραώ· προτίμησε νὰ ὑποφέρει μαζὶ μὲ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, παρὰ ν’ ἀπολαμβάνει τὴν πρόσκαιρη ἁμαρτωλὴ ζωή. Θεώρησε μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου τὸν ἐξευτελισμό, σὰν ἐκεῖνον ποὺ ὑπέφερε ὁ Χριστός, γιατὶ ἀπέβλεπε στὴν ἀνταπόδοση. Χρειάζεται νὰ συνεχίσω; Δὲν θὰ μὲ πάρει ὁ χρόνος νὰ διηγηθῶ γιὰ τὸν Γεδεών, τὸν Βαράκ, τὸν Σαμψών, τὸν ᾿Ιεφθάε, τὸν Δαβίδ, τὸν Σαμουὴλ καὶ τοὺς προφῆτες. Μὲ τὴν πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, ἐπέβαλαν τὸ δίκαιο, πέτυχαν τὴν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λεόντων· ἔσβησαν τὴ δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὴ σφαγή, ἔγιναν ἀπὸ ἀδύνατοι ἰσχυροί, ἀναδείχτηκαν ἥρωες στὸν πόλεμο, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ ἐχθρικὰ στρατεύματα· γυναῖκες ξαναπῆραν πίσω στὴ ζωὴ τοὺς ἀνθρώπους τους, κι ἄλλοι βασανίστηκαν ὣς τὸν θάνατο, χωρὶς νὰ δεχτοῦν τὴν ἀπελευθέρωσή τους, γιατὶ πίστευαν ὅτι μποροῦσαν ν’ ἀναστηθοῦν σὲ μιὰ καλύτερη ζωή. ῎Αλλοι δοκίμασαν ἐξευτελισμοὺς καὶ μαστιγώσεις, ἀκόμη καὶ δεσμὰ καὶ φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν μὲ μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι μὲ προβιὲς καὶ κατσικίσια δέρματα, ἔζησαν μὲ στερήσεις, ὑπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις καὶ κακουχίες - ὁ κόσμος δὲν ἦταν ἄξιος νά ᾿χει τέτοιους ἀνθρώπους - πλανήθηκαν σὲ ἐρημιὲς καὶ βουνά, σὲ σπηλιὲς καὶ σὲ τρύπες τῆς γῆς.

῞Ολοι οἱ παραπάνω, παρὰ τὴν καλὴ μαρτυρία τῆς πίστης τους, δὲν πῆραν ὅ,τι τοὺς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Αὐτὸς εἶχε προβλέψει κάτι καλύτερο γιὰ μᾶς, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ φτάσουν ἐκεῖνοι στὴν τελειότητα χωρὶς ἐμᾶς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

(᾿Ιω. α´ 44-52)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ῏Ην δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.

Εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ᾿Απεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. Καὶ λέγει αὐτῷ· ᾿Αμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.



Απόδοση στη νεοελληνική 

Τόν καιρό ἐκεῖνο ὁ ᾿Ιησοῦς ἀποφάσισε νὰ πάει στὴ Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τὸν Φίλιππο καὶ τοῦ λέει· «῎Ελα μαζί μου». ῾Ο Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά, τὴν πατρίδα τοῦ ᾿Ανδρέα καὶ τοῦ Πέτρου. Βρίσκει ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ τοῦ λέει· «Αὐτὸν ποὺ προανήγγειλε ὁ Μωυσῆς στὸν νόμο καὶ οἱ προφῆτες, τὸν βρήκαμε· εἶναι ὁ ᾿Ιησοῦς, ὁ γιὸς τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ». «Μπορεῖ ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ νὰ βγεῖ τίποτα καλό;» τὸν ρώτησε ὁ Ναθαναήλ. «῎Ελα καὶ δὲς μόνος σου», τοῦ λέει ὁ Φίλιππος.


῾Ο ᾿Ιησοῦς εἶδε τὸν Ναθαναὴλ νὰ πλησιάζει καὶ λέει γι’ αὐτόν· «Νά ἕνας γνήσιος ᾿Ισραηλίτης, χωρὶς δόλο μέσα του». «᾿Απὸ ποῦ μὲ ξέρεις;» τὸν ρωτάει ὁ Ναθαναήλ. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Προτοῦ σοῦ πεῖ ὁ Φίλιππος νὰ ᾿ρθεῖς, σὲ εἶδα ποὺ ἤσουν κάτω ἀπ’ τὴ συκιά». Τότε ὁ Ναθαναὴλ τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιὰς τοῦ ᾿Ισραήλ». Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε· «᾿Επειδὴ σοῦ εἶπα πὼς σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά, γι’ αὐτὸ πιστεύεις; Θὰ δεῖς μεγαλύτερα πράγματα ἀπ’ αὐτά». Καὶ τοῦ λέει· «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι σύντομα θὰ δεῖτε νὰ ἔχει ἀνοίξει ὁ οὐρανός, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν πάνω στὸν Υἱὸ τοῦ ᾿Ανθρώπου».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Κήρυγμα ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ   (Ἰω. 1, 44-52)

 †ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα(Ρωμ. ιγ´ 11-ιδ´ 4)

Ἀδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ῾Η νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ᾿Αποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ῾Ως ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. ῞Ος μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.

῾Ο ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; Τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Ἀπόδοση:

Ἀδελφοί, τώρα ἡ τελικὴ σωτηρία βρίσκεται πιὸ κοντὰ μας παρὰ τότε ποὺ πιστέψαμε. ῾Η νύχτα ὅπου νά ᾿ναι φεύγει, καὶ ἡ μέρα κοντεύει νὰ ᾿ρθεῖ. Γι’ αὐτὸ ἂς πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὰ ἔργα τοῦ σκότους, κι ἂς φορέσουμε τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ῾Η διαγωγή μας ἂς εἶναι κόσμια, τέτοια ποὺ ταιριάζει στὸ φῶς. ῍Ας πάψουν τὰ φαγοπότια καὶ τὰ μεθύσια, ἡ ἀσύδοτη κι ἀκόλαστη ζωή, οἱ φιλονικίες κι οἱ φθόνοι. Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας.Νὰ δέχεστε ὅποιον ἔχει ἀσθενικὴ πίστη, χωρὶς νὰ ἐπικρίνετε τὶς ἀπόψεις του. Γιὰ παράδειγμα, ἕνας πιστεύει πὼς μπορεῖ νὰ φάει ἀπ’ ὅλα, ἐνῶ κάποιος ἄλλος, ποὺ ἔχει ἀσθενικὴ πίστη, τρώει μόνο χόρτα. Αὐτὸς ποὺ τρώει ἀπ’ ὅλα, ἂς μὴν περιφρονεῖ ἐκεῖνον ποὺ δὲν τρώει· κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν τρώει, ἂς μὴν κατακρίνει ἐκεῖνον ποὺ τρώει, γιατὶ ὁ Θεὸς τὸν ἔχει δεχτεῖ στὴν ἐκκλησία του. Ποιὸς εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ κρίνεις ἕναν ξένο ὑπηρέτη; Μόνο ὁ Κύριός του μπορεῖ νὰ κρίνει ἂν στέκεται ἢ ὄχι στὴν πίστη του, γιατὶ ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὸν στηρίξει.

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα(Ματθ. στ´ 14-21)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσειτὰ παραπτώματα ὑμῶν.῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀ-φανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Ἀπόδοση:

Εἶπε ὁ Κύριος· ἂν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ παραπτώματά τους, θὰ σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας σας. ῍Αν ὅμως δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, οὔτε κι ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα.

῞Οταν νηστεύετε, νὰ μὴ γίνεστε σκυθρωποί, ὅπως οἱ ὑποκριτές, ποὺ παραμορφώνουν τὴν ὄψη τους γιὰ νὰ δείξουν στοὺς ἀνθρώπους πὼς νηστεύουν. Σᾶς βεβαιώνω πὼς ἔτσι ἔχουν κιόλας λάβει τὴν ἀνταμοιβή τους. ᾿Εσύ, ἀντίθετα, ὅταν νηστεύεις, περιποιήσου τὰ μαλλιά σου καὶ νίψε τὸ πρόσωπό σου, γιὰ νὰ μὴ φανεῖ στοὺς ἀνθρώπους ἡ νηστεία σου, ἀλλὰ στὸν Πατέρα σου, ποὺ βλέπει τὶς κρυφὲς πράξεις· καὶ ὁ Πατέρας σου, ποὺ βλέπει τὶς κρυφὲς πράξεις, θὰ σοῦ τὸ ἀνταποδώσει φανερά.

Μὴ μαζεύετε θησαυροὺς πάνω στὴ γῆ, ὅπου τοὺς ἀφανίζει ὁ σκόρος καὶ ἡ σκουριά, κι ὅπου οἱ κλέφτες κάνουν διαρρήξεις καὶ τοὺς κλέβουν. ᾿Αντίθετα, νὰ μαζεύετε θησαυροὺς στὸν οὐρανό, ὅπου δὲν τοὺς ἀφανίζουν οὔτε ὁ σκόρος οὔτε ἡ σκουριά, κι ὅπου οἱ κλέφτες δὲν κάνουν διαρρήξεις καὶ δὲν τοὺς κλέβουν. Γιατὶ ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ἡ καρδιά σας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ Κυριακή της Τυρινής – Ματθ. 6, 14-21. (22/2/2015)

 Ο πνευματικός μας εξοπλισμός
Με τη βοήθεια του Θεού, αγαπητοί μου, εισερχόμαστε από σήμερα στο μεγάλο πνευματικό Στάδιο, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή,  ένα δρόμο και μια πορεία πνευματικής ζωής, εσωστρέφειας, πάλης πνευματικής, όχι με κάποιες δυνάμεις εξωτερικές, όχι με εχθρούς που βρίσκονται έξω από εμάς, αλλά πάλης πνευματικής με τον ίδιο μας τον εαυτό. Καθ’ ότι, όπως αποδεικνύεται τελικά, ο εαυτός μας, τις περισσότερες φορές, είναι ο μεγάλος άγνωστος ή ακόμα χειρότερα, ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Ο Κύριος, στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, το οποίο προέρχεται από την περίφημη Επί του Όρους Ομιλία Του, παρουσιάζει αυτό το σύστημα της πνευματικής ζωής, περιγράφοντάς το όχι απλώς ως μία θεωρία ή ένα ιδεολόγημα, αλλά ως τρόπο ζωής. Μας διδάσκει ποιος είναι ο τρόπος της πνευματικής ζωής. Γι’ αυτό παραθέτει μια σειρά από πνευματικά αγωνίσματα, διδάσκοντας πώς πρέπει να τα ζήσουμε, ούτως ώστε να μορφώσουμε μέσα μας τον ίδιο το Χριστό. Ενώ, στο Αποστολικό ανάγνωσμα, ο Απόστολος Παύλος, κάτι παρεμφερές μας ζητεί, να απομακρύνουμε από μέσα μας τα έργα του σκότους και να ενδυθούμε τα όπλα του φωτός. Στάδιο, λοιπόν, πνευματικό για το οποίο μας ομιλεί η υμνολογία της Εκκλησίας, για όπλα ομιλεί ο Απόστολος Παύλος, άρα πρέπει να ετοιμαστούμε για μάχη, για ένα πνευματικό πόλεμο. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο η Εκκλησία μας προτείνει να φορέσουμε μια πνευματική πανοπλία, όπως περιγράφει θαυμάσια η υμνολογία της σημερινής Κυριακής, όπου στο Στάδιο των Αρετών ο Χριστός μας καλεί να ενδυθούμε ως θώρακα την προσευχή, ως περικεφαλαία την ελεημοσύνη και να κρατήσουμε στα χέρια μας, ως μάχαιρα, τη νηστεία. Πάνω σ’ αυτά τα τρία πνευματικά παλαίσματα και αγωνίσματα, τα οποία συνιστούν την καρδιά της πνευματικής ζωής, θα καταθέσουμε μερικές απλές σκέψεις. Η προσευχή είναι το πνευματικό μας οξυγόνο, είναι τόσο αναγκαία στην πνευματική μας ζωή, όσο είναι ο αέρας στη σωματική και βιολογική μας ζωή. Χωρίς αυτήν, ο άνθρωπος αποστεώνεται και τελικώς νεκρώνεται. Είναι ένα δώρο του Θεού προς τους ανθρώπους, ένα χάρισμα, προκειμένου να βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία μαζί Του. Είναι η συναναστροφή του μυαλού μας, της σκέψης μας, της ψυχής μας, με τον Θεό, λένε οι ασκητικοί Πατέρες της Εκκλησίας1. Είναι ένα δώρο, λοιπόν, το οποίο πρέπει να καλλιεργούμε και να αξιοποιούμε, αλλά με τρόπο πραγματικά ορθόδοξο και πνευματικό, όχι όπως οι εθνικοί, λέγει ο Χριστός, οι ειδωλολάτρες δηλ., οι οποίοι, όταν προσεύχονται βαττολογούν, δηλ. φλυαρούν, λένε ανούσια και περιττά πράγματα και ζητούν από το Θεό το ένα και το άλλο. Ο Χριστός μας καλεί να μη βαττολογούμε, να μη φλυαρούμε, να μη ξεστρατίζουμε από την ουσία της προσευχής να μη ζητούμε συνέχεια αυτά τα οποία νομίζουμε ότι έχουμε ανάγκη, γιατί ο Θεός ξέρει πριν από μας και καλύτερα από μας από τί έχουμε ανάγκη. Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε και αυτό το οποίο πρέπει να ζητούμε διαρκώς είναι το έλεος του Θεού. Από αυτό έχουμε ανάγκη. Και κείνος ξέρει με ποιο τρόπο και με ποια μορφή θα στείλει το έλεός Του στους ανθρώπους. Γι’ αυτό, κυρίως σ’ αυτή την περίοδο της εσωστρέφειας και της κατάνυξης, η προσευχή προβάλλεται ως μία μεγίστη ευκαιρία πνευματικής αναγέννησης και αναμόρφωσης, καθότι η αγία μας Εκκλησία μάς προτείνει επιπλέον ευκαιρίες πνευματικές μέσα στην λειτουργική Της πράξη και στο λειτουργικό Της βίωμα, για να κάνουμε δικό μας το χάρισμα της προσευχής και να το εκμεταλλευτούμε πνευματικά για να μορφώσουμε μέσα μας τον Ιησού Χριστό. Το δεύτερο όπλο, το οποίο μας καλεί να πάρουμε στα χέρια μας η Εκκλησία αυτή την περίοδο και όχι μόνο, είναι η ελεημοσύνη, η οποία είναι μίμηση Θεού, καθώς ο Χριστός από ελεημοσύνη έλαβε την ανθρώπινη σάρκα. Το Θείο έλεος και η αγάπη ήταν που παρακίνησαν τον Θεό να αδειάσει από τον εαυτό Του, να κενωθεί και να φορέσει την ανθρώπινη σάρκα για να την Θεώσει. Είναι μίμηση Χριστού, αλλά και κίνηση προς τον Χριστό, καθώς, όπως λέει η Γραφή, ο ελεών τον πτωχόν, δανείζει Θεόν 2. Αυτός που στρέφεται στο συνάνθρωπό του, με πνεύμα αγάπης και ελέους, είναι σαν να στρέφεται στον ίδιο τον Θεό και να προσφέρει αυτό το έλεος στον ίδιο τον Θεό, όπως μας το περιέγραψε ο Κύριος στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Μελλούσης Κρίσεως, της προηγούμενης Κυριακής. Το έλεος, λοιπόν, είναι μεγάλη πνευματική υπόθεση σε μία εποχή σαν και αυτή που ζούμε σήμερα. Μια εποχή η οποία είναι ανελεήμων, αφιλάδελφος, που κυριαρχεί η ιδιοτέλεια και το συμφέρον, η μοναξιά και η αποξένωση των ανθρώπων, όσο και η αδιαφορία για τα προβλήματα του κόσμου. Σ’ αυτή την τραγική περίοδο της ζωής, την οποία βιώνουμε, οφείλουμε να κάνουμε την ελεημοσύνη τρόπο ύπαρξης προσωπικής. Και ελεημοσύνη δεν είναι μόνο να βγάλουμε ένα χρηματικό ποσό από την τσέπη μας και να το προσφέρουμε στους άλλους. Ελεημοσύνη είναι ένας λόγος αγάπης, είναι μία κίνηση στήριξης, είναι ένας λόγος παρηγορίας, είναι μία στάση ζωής απέναντι στον κάθε άνθρωπο ο οποίος υποφέρει και πονά σ’ αυτόν τον κόσμο. Και αυτή την ελεημοσύνη ο Χριστός την παρουσιάζει ως το αντίδοτο της φιλαργυρίας, την οποία στηλιτεύει απηνώς στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, ζητώντας να βγάλουμε πια από τη ζωή σας αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία του χρηματισμού, του θησαυρισμού, της φιλαργυρίας, που καταστρέφει τις ανθρώπινες συνειδήσεις και αποξενώνει τον έναν άνθρωπο από τον άλλο. Βλέπετε, αυτό το πάθος της χρηματολαγνείας, της φιλαργυρίας, του θησαυρισμού, είναι που κυρίευσε τον κόσμο, διαλύει την κοινωνία, παραλύει τον κοινωνικό ιστό, αποκαλύπτει τις αδυναμίες και τις παθογένειες των ανθρώπων. Κολάζει και διαφθείρει ακόμα και «αγίους» και βλέπετε ότι εκείνοι οι οποίοι είχαν βουτηχτεί σ’ αυτό το πάθος της χρηματολαγνείας και της φιλαργυρίας, αποκαλύπτεται σήμερα η γυμνότητά τους, η κενότητά τους. Δεν είχαν στηρίξει πουθενά αλλού τις ελπίδες της ζωής τους παρά στην υποτιθέμενη δύναμη του χρήματος και σήμερα, ο ένας μετά τον άλλο, είτε περνούν το κατώφλι της φυλακής, είτε συμβαίνει σ’ αυτούς αυτό που λέει ο ψαλμωδός ότι πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν 3. Αυτό το οποίο μας ζητά ο Χριστός είναι να θησαυρίζουμε θησαυρούς στον ουρανό και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την έκφραση του ελέους προς τον κάθε άνθρωπο. Υπάρχει και το τρίτο πνευματικό πάλαισμα, το οποίο προτείνεται ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο. Πρόκειται για τη νηστεία. Μάχαιρα την χαρακτηρίζει ο υμνωδός, που καλούμαστε να στρέψουμε όχι προς κάποιους εξωτερικούς εχθρούς, για να παλέψουμε και να νικήσουμε στο στίβο της κοσμικής ζωής, αλλά οφείλουμε να στρέψουμε προς τον έσω άνθρωπο, προς την ίδια την καρδιά μας, η οποία είναι το πνευματικό κέντρο της υπάρξεώς μας, γιατί αυτό είναι η νηστεία, τελικά. Να ξεριζώσουμε, μ’ αυτό το πνευματικό μαχαίρι, τα πάθη, τις αμαρτίες μας, οι οποίες μας κρατούν δεμένους μ’ αυτή την γη και μ’ αυτή τη ζωή. Η νηστεία δεν είναι απλώς η αποχή από κάποιες τροφές, κάποιες συγκεκριμένες στιγμές του βίου και του χρόνου, την οποία αποχή μπορεί ο καθένας να πράξει και να ακολουθήσει για οποιοδήποτε άλλο λόγο στην διάρκεια του βίου του. Νηστεία είναι να αποκόψουμε τα έργα του σκότους και να ενδυθούμε τα όπλα του φωτός. Η νηστεία, κατά τους Πατέρες, είναι «η των κακών αλλοτρίωσις», η αποξένωση δηλ. από τα πάθη. Να κόψουμε αυτή την περίοδο τον θυμό, την πλεονεξία, την οργή, τη χρηματολαγνεία, τον ηδονισμό, όλες εκείνες τις καταστάσεις που μας κάνουν εχθρούς του Θεού, εχθρούς των ανθρώπων, αλλά και αντιπάλους του ίδιου μας του εαυτού. Αυτό είναι το νόημα της νηστείας. Τί κι αν απέχουμε από όλα τα εδέσματα αυτή την περίοδο και την ίδια στιγμή τρώμε τις σάρκες των αδελφών μας, δεν ελαττώνουμε, ούτε κατ’ ελάχιστο, τις εφάμαρτες και μισόθεες πρακτικές και συνήθειες τις οποίες, δυστυχώς, εξασκούμε σε όλο τον υπόλοιπο βίο μας. Καλύτερα μια τέτοια νηστεία να μη γίνεται ποτέ, γιατί δεν έχει κανένα αντίκρισμα προσωπικό και ψυχικό και ουδέποτε και για κανένα λόγο πρόκειται να γίνει ευάρεστη ενώπιον του Θεού. Να, λοιπόν, αδελφοί μου, που ο Κύριος δεν περιγράφει απλώς την πνευματική ζωή, αλλά μας διδάσκει πώς πρέπει να ζήσουμε, ποιος είναι τρόπος της πνευματικής ζωής, η οποία θα γίνει πραγματικά ωφέλιμη για τη ψυχή μας και θα είναι ευάρεστη στο Θεό. Αυτόν τον τρόπο να ακολουθήσουμε, όχι τη θεωρία, αλλά το βίωμα, όχι το ιδεολόγημα, αλλά τον τρόπο, όχι μόνο την περίοδο της Σαρακοστής, που ξανοίγεται μπροστά μας, αλλά ολόκληρη τη ζωή μας, καθότι η Σαρακοστή είναι η μικρογραφία ολόκληρου του ανθρώπινου βίου. Αμήν.
---------------------
 1 Όσιος Νείλος, «Φιλοκαλία», τόμος 1ος, κεφάλαια 3,14,15,16,35,36
2 Παροιμ. 19,17
3 Ψαλμ. 33,10

Αρχιμ. Ε.Ο

Ο υπολογιστής με την Παναγία (Αληθινή Ιστορία) - Pentapostagma.gr

Ο υπολογιστής με την Παναγία (Αληθινή Ιστορία) - Pentapostagma.gr

Συγκλονιστική ιστορία: Ο πατέρας και οι αχάριστοι (υιός και νύφη) που μετανόησαν - Pentapostagma.gr

Συγκλονιστική ιστορία: Ο πατέρας και οι αχάριστοι (υιός και νύφη) που μετανόησαν - Pentapostagma.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Α´ Κορ. η΄8 – θ΄2)

Ἀδελφοί, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.
Βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν. Ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. Οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε.
Διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; Οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.


Ἀπόδοση:

Ἀδελφοί, ἐμᾶς δὲν μᾶς συνιστᾶ τὸ φαγητὸν εἰς τὸν Θεόν, διότι οὔτε ἐὰν φάγωμεν, ἔχομεν κανένα πλεονέκτημα, οὔτε ἐὰν δὲν φάγωμεν, χάνομεν τίποτε.

Προσέχετε ὅμως μήπως ἡ ἐλευθερία σας αὐτὴ γίνῃ αἰτία νὰ πέσουν οἱ ἀσθενεῖς κατὰ τὴν πίστιν. Ἐὰν κάποιος ἰδῇ ἐσένα ποὺ ἔχεις γνῶσιν, νὰ κάθεσαι εἰς τὸ τραπέζι ἑνὸς ναοῦ εἰδώλων, δὲν θὰ ἐνθαρρυνθῇ ἡ συνείδησίς του, ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατος εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸ νὰ τρώγῃ κρέατα τῶν θυσιῶν ποὺ προσφέρονται εἰς τὰ εἴδωλα; Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς γνώσεώς σου θὰ χαθῇ ὁ ἀδύνατος ἀδελφὸς διὰ τὸν ὁποῖον ἐπέθανε ὁ Χριστὸς. Ἁμαρτάνοντες δὲ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πληγώντες τὴν συνείδησίν των ποὺ εἶναι ἀδύνατη, ἁμαρτάνετε εἰς τὸν Χριστόν.

Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον, ἐὰν φαγητὸν κάνῃ τὸν ἀδελφόν μου νὰ πέσῃ, δὲν θὰ φάγω κρέας ποτέ, διὰ νὰ μὴ γίνω αἰτία νὰ πέσῃ ὁ ἀδελφός μου. Δὲν εἶμαι ἀπόστολος; Δὲν εἶμαι ἐλεύθερος; Δὲν εἶδα τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριόν μας; Δὲν εἶσθε σεῖς τὸ ἔργον μου ἐν Κυρίῳ; Ἐὰν δι’ ἄλλους δὲν εἶμαι ἀπόστολος, εἶμαι τοὐλάχιστον γιὰ σᾶς, διότι σεῖς εἶσθε ἡ σφραγίδα τῆς ἀποστολῆς μου ἐν Κυρίῳ.


Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
(Ματθ. κε΄ 31 - 46)
Εἶπεν ὁ Κύριος· όταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.

Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢἀσθενῆἢἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲἐμοὶἐποιήσατε.

Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.


Ἀπόδοση:
Εἶπε ὁ Κύριος:
«Ὅταν θα ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλην του τὴν δόξαν καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον τῆς δόξης του καὶ θὰ μαζευθοῦν ἐνώπιόν του ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ χωρίσῃ τοὺς μὲν ἀπὸ τοὺς δέ, ὅπως ὁ βοσκὸς χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ θα τοποθετήσῃ τὰ μὲν πρόβατα πρὸς τὰ δεξιά του, τὰ δὲ κατσίκια πρὸς τὰ ἀριστερά του.

Τότε θὰ πῇ ὁ βασιλεὺς εἰς ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ δεξιά, «Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν βασιλείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἐτοιμασμένη γιὰ σᾶς ἀπὸ τὸν καιρὸν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι ἐπείνασα καὶ μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ μ’ ἐποτίσατε, ξἐνος ἤμουνα καὶ μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ μ’ ἐνδύσατε, ἀρρώστησα καὶ μ’ ἐπισκεφθήκατε, εἰς τὴν φυλακὴν ἤμουνα καὶ ἤλθατε σ’ ἐμέ».

Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς καὶ σ’ ἐθρέψαμε ἢ νὰ διψᾷς καὶ σ’ ἐποτίσαμε; Πότε δὲ σὲ εἴδαμε ξένον καὶ σ’ ἐπήραμε εἰς τὸ σπίτι ἢ γυμνὸν καὶ σ’ ἐνδύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ ἤλθαμε σ’ἐσέ;».

Ὁ βασιλεὺς θὰ ἀπαντήσῃ καὶ θὰ τοὺς πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τούτους τοὺς ἀσήμαντους ἀδεφλοὺς μου, σ’ ἐμὲ τὸ ἐκάνατε».

Τότε θὰ πῇ σ’ ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ ἀριστερά, «Φύγετε ἀπ’ ἐμέ, καταραμένοι, στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἐτοιμασθῆ διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους του, διότι ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ δὲν μ’ ἐποτίσατε, ξένος ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐνδύσατε, ἀσθενὴς ἤμουνα καὶ φυλακισμένος καὶ δὲν μ’ ἐπισκεφθήκατε».

Τότε θὰ ἀποκριθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς ἢ νὰ διψὰς καὶ νὰ εἶσαι ξένος ἢ γυμνὸς ἢ ἀσθενὴς ἢ φυλακισμένος καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;»

Τότε θὰ ἀποκριθῇ εἰς αὐτοὺς καὶ θὰ πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι δὲν ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀσήμαντους τούτους, οὔτε εἰς ἐμὲ ἐκάνατε».

Καὶ αὐτοὶ θὰ μεταβοῦν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον»

Σχόλεια εις το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

 Κυριακή των Απόκρεω – Ματθ. 25, 31-46. (15/2/2015)

 Εν ημέρα Κρίσεως 

Για την Δεύτερη και ένδοξη παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού κάνει λόγο το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου, ένα ανάγνωσμα που είναι γνωστό ως η παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως. Ο Κύριός μας, λίγο πριν ξεκινήσει την πορεία του εκουσίου Πάθους, προετοιμάζει τους ανθρώπους για την Κρίση με συγκεκριμένες παραβολικές αναφορές. Πριν το σημερινό ανάγνωσμα, είχαν προηγηθεί άλλες δύο σχετικές παραβολές εκείνη των δέκα παρθένων, στην οποία ο Χριστός εφιστά την ανάγκη εγρήγορσης και ετοιμότητας στους Χριστιανούς, για τη συνάντηση μαζί Του, αλλά και των ταλάντων, κατά την οποία τους καλεί να αξιοποιήσουν τα τάλαντα και τα χαρίσματα με τα οποία τους προίκισε η αγάπη του Θεού. Στη σημερινή και τελευταία παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως ο Κύριος περιγράφει, με τρόπο απλό, όσο και συγκλονιστικό και παραστατικό, όλα όσα πρόκειται να συμβούν εκείνη τη στιγμή. Μας λέγει ότι, όταν έρθει ο Χριστός ένδοξος, για να κρίνει τους ανθρώπους, θα οδηγηθούν ενώπιόν Του όλα τα έθνη, από καταβολής κόσμου. Ο Χριστός θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους στα πρόβατα και στα ερίφια, στους δικαίους δηλ. και στους αδίκους. Και τα μεν πρόβατα θα τα θέσει εκ δεξιών του. Και θα πει στους δικαίους ανθρώπους, «ιδού η Βασιλεία η οποία είναι ετοιμασμένη για σας από καταβολής κόσμου, γιατί εσείς με φροντίσατε και μου δείξατε αγάπη κάθε φορά που το είχα ανάγκη». Και οι δίκαιοι άνθρωποι θα Τον ρωτήσουν, «πότε Σε είδαμε σε κατάσταση ανάγκης και Σου δείξαμε αγάπη» και ο Χριστός θα τους απαντήσει, «κάθε φορά που δείχνατε αγάπη σε έναν άνθρωπο, ελάχιστο, ταπεινό και καταφρονεμένο, ήταν σαν να το κάνατε σε μένα». Και μετά θα απευθυνθεί στους εξ ευωνύμων Αυτού και θα τους πει «πηγαίνετε στο πυρ το αιώνιο, το οποίο ετοιμάστηκε για το διάβολο και τους αγγέλους του, γιατί ποτέ δε μου δείξατε αγάπη. Ποτέ δεν απλώσατε το χέρι της ανθρωπιάς σας επάνω Μου». Και κείνοι θα Τον ρωτήσουν, «πότε Σε είδαμε σ’ αυτήν την κατάσταση και δε Σε διακονήσαμε». «Κάθε φορά που αρνηθήκατε να στηρίξετε και να βοηθήσετε έναν άνθρωπο, αυτό το κάνατε σε Μένα». Και οι μεν πρώτοι θα περάσουν στην αιώνια ζωή και οι επόμενοι στην αιώνια καταδίκη.Πάνω σ’ αυτήν την απλή, αλλά και τόσο συγκλονιστική διήγηση του Κυρίου μας θα σταθούμε, επισημαίνοντας τρία πολύ σημαντικά σημεία: Το πρώτο είναι αυτή καθ’ αυτή η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Δε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για φαντασία, είναι μία εφεύρεση της Εκκλησίας για να ποδηγετεί τους ανθρώπους, όπως Εκείνη θέλει. Ο ίδιος ο Χριστός το αποκάλυψε λίγο πριν το Πάθος Του, ότι θα έλθει και πάλι στη γη, για να κρίνει, αυτή τη φορά, τους ανθρώπους και να αποδώσει δικαιοσύνη. Αυτό το οποίο δεν γνωρίζουμε, όμως, είναι το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Ακόμα και όταν οι Απόστολοι ρώτησαν τον Χριστό με επιμονή, πότε θα ξαναέρθει στη γη, Εκείνος απέφυγε να απαντήσει, λέγοντας πως μόνο ο Θεός Πατέρας γνωρίζει1. Και όμως, στην διάρκεια της ιστορίας, πολλές θρησκευτικές οντότητες και αιρετικές παραφυάδες επιχείρησαν και επιχειρούν, δυστυχώς ακόμα, να προσδιορίσουν χρονικά το σημείο εκείνο της ιστορίας στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και αυτό το κάνουν όχι επειδή γνωρίζουν, αλλά επειδή ξέρουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να παρασύρει τους ανθρώπους, να τους πλανήσει, προς ίδιον, ασφαλώς, όφελος. Πολλοί είναι αυτοί που αποκομίζουν τεράστια υλικά οφέλη, ρίχνοντας στους ανθρώπους αυτό το δόλωμα, δημιουργώντας αναταραχή, άγχος και αγωνία. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει δεν είναι το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αλλά το αν θα είμαστε έτοιμοι να βρεθούμε ενώπιον του Θεού εν ημέρα κρίσεως. Αυτός πρέπει να είναι ο αγώνας της ζωής μας, η προσωπική μας, η εσωτερική μας προετοιμασία, ούτως ώστε επαξίως να αντικρίσουμε τον Κύριο, όταν έρθει αυτή η ώρα, η οποία, σε τελική ανάλυση, είναι η στιγμή και η ώρα της εξόδου μας από αυτόν τον κόσμο όταν θα κλείσουμε τα βιολογικά μας μάτια και ως βιολογικές υπάρξεις θα πάψουμε να υφιστάμεθα στη ζωή, αλλά θα συνεχίσουμε να ζούμε ως ψυχικές οντότητες στο διηνεκές. Η στιγμή του θανάτου μας είναι η ώρα της προσωπικής μας συνάντησης με το Χριστό και η ώρα της μερικής μας κρίσης. Γι’ αυτή τη στιγμή πρέπει να προετοιμαζόμαστε, ούτως ώστε να σταθούμε επαξίως, κατά το δυνατόν, ενώπιον του δικαιοκρίτου Χριστού. Το δεύτερο σημείο είναι ότι πολλές φορές, στην εποχή μας και μάλιστα στους λεγόμενους ευσεβείς ή και ευσεβιστικούς κύκλους της 1 Ματθ. 24, 3-14Εκκλησίας, παρατηρείται μια σύνδεση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου όχι με τον ίδιο, αλλά με το πρόσωπο του αντιχρίστου. Καλλιεργείται δηλ. εν ονόματι της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, μία αντιχριστολογία, αντί να καλλιεργείται ο λόγος του Χριστού, ο λόγος του Σταυρού, η Χριστολογία. Και βλέπουμε πάρα πολλούς χριστιανούς να πέφτουν σ’ αυτήν την παγίδα, να προσπαθούν να μάθουν πότε και ποιος είναι ο αντίχριστος, να διαβάζουν ό,τι κυκλοφορεί, υπεύθυνο ή ανεύθυνο, λαϊκίστικο ή φαντασιόπληκτο, σχετικά με το πρόσωπο του αντιχρίστου, να αγοράζουν αφειδώς έντυπα τα οποία προκαλούν το ενδιαφέρον με πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν διαβάσει ποτέ το Λόγο του Θεού, δεν έχουν αφιερώσει ούτε τον ελάχιστο χρόνο στη μελέτη της Αγίας Γραφής, μέσα από την οποία μπορεί να γνωρίσει κανείς τον Χριστό. Συνδέουν την έλευση του Χριστού με το πρόσωπο του αντιχρίστου. Αγαπητοί μου, ο αντίχριστος δεν μπορεί να έχει καμία επίδραση στους ανθρώπους που είναι συνδεδεμένοι με το Χριστό. Οι Χριστιανοί, οι οποίοι είμαστε ασφαλισμένοι μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και βιώνουμε τη Μυστηριακή της ζωή, κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ζούμε την ορθόδοξη πνευματικότητα με έναν απλό και εμπειρικό τρόπο, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από την έλευση του αντιχρίστου στην γη, γιατί θα είμαστε ενδυναμωμένοι από την παρουσία του Χριστού, ασφαλισμένοι στη μάνδρα της Εκκλησίας. Και όποιος έχει μέσα του τη δύναμη του Χριστού δεν μπορεί σε τίποτα να πληγεί από την όποια δύναμη του αντιχρίστου. Εκείνος, όμως, που αγωνιά να μάθει για τον αντίχριστο και την ίδια στιγμή αδιαφορεί να μάθει και να βιώσει τον Χριστό, εκείνος θα είναι το πρώτο θύμα του αντιχρίστου. Και ένα τρίτο σημείο το οποίο έχει να κάνει με την κρίση. Ποιο, άραγε, θα είναι το κριτήριο βάση του οποίου ο Χριστός, στη Δευτέρα Παρουσία Του, θα αποδώσει δικαιοσύνη στους ανθρώπους. Μήπως, θα είναι η εκπλήρωση των θρησκευτικών μας καθηκόντων; Μήπως, θα είναι η αυτοδικαίωσή μας, λόγω των αρετών μας; Μήπως, θα είναι η τήρηση του γράμματος, μιας επιφανειακής θρησκευτικότητας, η οποία μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε εντάξει έναντι του Θεού; Το ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα τίποτα από αυτά δεν περιγράφει. Αλλά ο Κύριος μας ομιλεί για ένα και μοναδικό κριτήριο επί του οποίου θα αποδώσει δικαιοσύνη. Και αυτό το κριτήριο είναι να Τον αναζητήσουμε, να ψάξουμε να Τον βρούμε στη ζωή μας και να του προσφέρουμε αγάπη. Πού, όμως, θα βρούμε το Χριστό, πού θα συναντήσουμε το Χριστό για να του προσφέρουμε αγάπη; Σίγουρα, το Χριστό δεν θα τον βρούμε στους διαύλους της κοσμικότητας. Δεν θα τον ανακαλύψουμε στους ναούς του χρήματος, στις τράπεζες και τα χρηματιστήρια. Τον Χριστό δεν θα Τον βρούμε ποτέ πίσω από τις κλειστές λέσχες των ισχυρών της γης που αποφασίζουν για τον κόσμο, χωρίς τον κόσμο. Δεν θα τον βρούμε ποτέ εκεί που κυριαρχεί η αλαζονεία της εξουσίας, η αλαζονεία του χρήματος, ο νεοπλουτισμός, η κοσμικότητα. Δεν θα τον βρούμε ποτέ εκεί που κυριαρχεί η εγωπάθεια, η υπερηφάνεια. Τον Χριστό δεν θα τον συναντήσουμε ποτέ εκεί που προσπαθεί να ισορροπήσει το εκκλησιαστικό βίωμα και ο κοσμικός τρόπος ζωής. Ο Χριστός δεν έχει καμία σχέση με «Εκκλησίες», εντός πολλών εισαγωγικών, που προσπαθούν να συμβιβάσουν την εκκλησιαστική ζωή και το εκκλησιαστικό γεγονός με τη δύναμη της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στους δρόμους του πόνου και στα σοκάκια της οδύνης. Τον Χριστό θα τον βρούμε εκεί που συχνάζουν οι ταπεινοί και οι καταφρονεμένοι αυτής της γης. Το Χριστό θα τον βρούμε στα νοσοκομεία, όπου βασιλεύει ο ανθρώπινος πόνος. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στις φυλακές, εκεί που οι φυλακισμένοι πληρώνουν για τα ανομήματα της ζωής τους, την ίδια στιγμή, όμως, παλεύουν για να βρουν την ψυχή τους. Τον Χριστό θα τον βρούμε στα κοιμητήρια, εκεί που οι άνθρωποι βιώνουν την επίσκεψη του θανάτου. Τον Χριστό θα τον βρούμε στα συσσίτια της Εκκλησίας. Τον Χριστό δεν θα τον βρούμε σε κέντρα και τόπους που επαγγέλλονται τ’ όνομά Του, ενώ την ίδια στιγμή χωρίζουν τους ανθρώπους σε δικούς μας και ξένους, Χριστιανούς και μη Χριστιανούς, λευκούς και μαύρους. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στα πρόσωπα του κάθε ξένου και του κάθε πρόσφυγα, που αναζητεί μια καλύτερη ζωή, μία ελπίδα για το παρόν και το μέλλον του. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στα πρόσωπα των ελαχίστων αδελφών μας. Και αυτό δεν είναι φιλοσόφημα, δεν είναι ωραιολογία, είναι το ίδιο το θέλημά Του, όπως μας το αποκάλυψε σήμερα. Έδωσες τροφή στον πεινασμένο; Έδωσες νερό στον διψασμένο; Έντυσες τον γυμνό; Επισκέφθηκες τον ασθενή; Συμπαραστάθηκες στον φυλακισμένο; Αν τα έκανες όλα αυτά, τα έκανες σε Μένα. Μη ρωτάς πότε Με είδες έτσι. Μην αναρωτιέσαι γιατί δεν τα έκανες ποτέ σε Μένα, αφού δεν τα έκανες ποτέ στις εικόνες Μου, που είναι οι δικοί Μου άνθρωποι. Αγαπητοί μου, το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα έχει μια εκπληκτική επικαιρότητα, καθώς το κήρυγμα της αγάπης του Χριστού ακούγεται ως καμπάνα ηχηρή στην εποχή της αναλγησίας, της μοναξιάς, της εγκατάλειψης, του μεγάλου πόνου, της ανέχειας, της φτώχειας και της δοκιμασίας. Είναι η εποχή που θα μετρήσουμε όλοι μας αν και πόσο είμαστε τα παιδιά του Θεού, αν και πόσο ακολουθούμε τις εντολές Του, ούτως ώστε, όταν θα έρθει η ώρα της κρίσεως, ν’ ακούσουμε αυτή τη μακάρια και σωτήρια πρόσκληση, δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου εις την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Αμήν.

 Αρχιμ. Ε.Ο

Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος και Αλμυρού

 Στις 80000€ το φετινό ποσό του Εράνου Αγάπης

Greeks Vs Greeks - Έλληνες εναντίον Ελλήνων (ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν...