ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Δ´ 4 - 9

Κείμενο

⁴ Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. ⁵ τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. ⁶ μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν, ⁷ καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ⁸ Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ⁹ ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν. 


Μετάφραση

⁴ Χαίρετε πάντοτε με την αγίαν και πλουσίαν χαράν, που δίδει ο Κυριος· πάλιν θα πω· χαίρετε. ⁵ Η επιείκειά σας, η υποχωρητικότης και ανεξικακίας σας ας γίνη γνωστή και ας διδάξη όλους τους ανθρώπους, πιστούς και απίστους· ο Κυριος είναι κοντά, έρχεται δια να αποδώση στον καθένα κατά τα έργα του. ⁶ Μη αφίνετε καθόλου τον εαυτόν σας να καταληφθή από αγωνιώδεις μερίμνας και φροντίδας, αλλά δια κάθε τι που σας χρειάζεται η δια κάθε δυσκολίαν, που παρουσιάζεται εμπρός σας, κάμνετε γνωστά τα αιτήματά σας στον Θεόν δια της προσευχής και της δεήσεως, αι οποίαι πρέπει να συνοδεύωνται πάντοτε με έκφρασιν ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας δια τα υλικά και πνευματικά αγαθά, που μας δίδει ο Θεός. ⁷ Και η ειρήνη, που χαρίζει ο Θεός στους ανθρώπους του και η οποίαν, καθ' ο τελεία και υπερφυσική, ξεπερνάει κάθε νουν ανθρώπων και αγγέλων, θα φρουρήση τας καρδίας σας, τα φρονήματα και τας σκέψεις σας δια του Ιησού Χριστού. ⁸ Λοιπόν αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα είναι τίμια και σεβαστά, όσα είναι δίκαια ενώπιον του Θεού, όσα είναι αμόλυντα και καθαρά, όσα είναι αγαπητά και ευάρεστα στον Θεόν και τους ανθρώπους, όσα έχουν και δίδουν καλήν φήμην και υπόληψιν, κάθε αρετήν και κάθε τι το άξιον επαίνου, αυτά και μόνα να συλλογίζεσθε. ⁹ Αυτά που εμάθατε και παρελάβατε και έχετε ακούσει από την προφορικήν μου διδασκαλίαν, και αυτά που είδατε εις την όλην μου ζωήν και συμπεριφοράν, αυτά να πράττετε. Και ο Θεός, ο θησαυρός και ο χορηγός της ειρήνης, θα είναι μαζή σας. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΒ´ 1 - 18

Κείμενο

¹ Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ² ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. ³ ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. ⁴ λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· ⁵Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; ⁶ εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. ⁷ εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. ⁸ τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. ⁹ Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ¹⁰ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, ¹¹ ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. ¹² Τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ¹³ ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἐκραύγαζον· Ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. ¹⁴ εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· ¹⁵ Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. ¹⁶ Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. ¹⁷ Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. ¹⁸ διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 

Μετάφραση

¹ Ο δε Ιησούς, εξ ημέρας προ του πάσχα ήλθεν εις την Βηθανίαν, όπου ήτο ο Λαζαρος, ο οποίος είχε πεθάνει και τον οποίον είχε αναστήσει εκ νεκρών. ² Παρέθεσαν, λοιπόν, εις αυτόν δείπνον εκεί και η Μαρθα υπηρετούσε. Ο Λαζαρος ήτο ένας από τους συνδαιτυμόνας. ³ Εν τω μεταξύ η Μαρία επήρε μίαν λίτραν μύρου γνησίου και πολυτίμου, καμωμένου από το αρωματικόν φυτόν που λέγεται νάρδος, και άλειψε τα πόδια του Ιησού, τα οποία και εσπόγγισε κατόπιν με τας τρίχας της κεφαλής της. (Τούτο δε έκαμε από βαθείαν πίστιν προς τον Σωτήρα και από θερμήν ευγνωμοσύνην προς αυτόν, που είχεν αναστήσει τον αδελφόν της). Ολο δε το σπίτι εγέμισε από την ευωδίαν του μύρου. ⁴ Λεγει τότε ένας από τους μαθητάς του Ιησού, ο Ιούδας, ο υιός του Σιμωνος ο Ισκαριώτης, ο οποίος μετ' ολίγον έμελε να τον παραδώση στους σταυρωτάς· ⁵ “διατί το μύρον αυτό δεν επωλήθη αντί τριακοσίων δηναρίων, αντί εξήντα περίπου χρυσών λιρών και δεν εδόθη το αντίτιμόν του στους πτωχούς;” ⁶ Είπε αυτό, όχι διότι είχε κανένα ενδιαφέρον δια τους πτωχούς, αλλά διότι ήτο κλέπτης, και είχε το κουτί των εισφορών, και εκρατούσε δια τον ευατόν του τα χρήματα, που έρριπταν εις αυτό. ⁷ Είπε τότε ο Ιησούς· “αφήστε ήσυχην αυτήν την γυναίκα· εφύλαξε το μύρον αυτό σαν να προησθάνετο και το εχρησιμοποίησε δι' εμέ τώρα, τας παραμονάς του ενταφιασμού μου. ⁸ Διότι τους πτωχούς τους έχετε πάντοτε μαζή σας, εμέ όμως δεν με έχετε πάντοτε. Μετ' ολίγον θα παραδοθώ εις χείρας των σταυρωτών μου”. ⁹ Επληροφορήθηκε τότε πολύς λαός από τους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς ευρίσκετο εις την Βηθανίαν και ήλθαν εκεί, όχι μόνον δια τον Ιησούν, αλλά δια να ίδουν και τον Λαζαρον, τον οποίον είχεν αναστήσει εκ νεκρών. ¹⁰ Οι αρχιερείς όταν επληροφορήθησαν αυτά, απεφάσισαν να φονεύσουν και τον Λαζαρον, ¹¹ διότι πολλοί από τους Ιουδαίους επήγαν δι' αυτόν εις την Βηθανίαν και όταν τον έβλεπαν ζωντανόν και υγιή, αναστημένον εκ νεκρών, επίστευαν στον Ιησούν. ¹² Την άλλην ημέραν πολύς λαός, που είχε έλθει δια την εορτήν, όταν ήκουσαν ότι ο Ιησούς έρχεται εις τα Ιεροσόλυμα, ¹³ επήραν εις τα χέρια των κλάδους από φοίνικας και εβγήκαν να τον προϋπαντήσουν και εφώναζαν· “δόξα και τιμή εις αυτόν· ευλογημένος και δοξασμένος ας είναι αυτός που έρχεται εκ μέρους του Κυρίου, αυτός που είναι ο ένδοξος και αληθινός βασιλεύς του Ισραήλ. ¹⁴ Ευρήκε δε ο Ιησούς ένα πουλάρι και εκάθισεν επάνω εις αυτό, σύμφωνα με εκείνο που είναι γραμμένο εις τις προφητείες· ¹⁵ Μη φοβάσαι, Ιερουσαλήμ, κόρη της Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται ταπεινός, γλυκύς, γεμάτος αγάπην δια σε, καθισμένος επάνω εις πουλάρι όνου. ¹⁶ Τι εσήμαιναν τα λόγια και τα γεγονότα αυτά δεν είχαν εννοήσει οι μαθηταί του προηγουμένως, αλλ' όταν ο Ιησούς με την θριαμβευτικήν ανάστασιν του και την ένδοξον ανάληψίν του εδοξάσθη, τότε εθυμήθηκαν, ότι αυτά όλα είχαν γραφή από το Πνεύμα του Θεού δι' αυτόν και εις την εκπλήρωσιν αυτών συνείργησαν αυτοί και ο λαός, χωρίς να το ενοούν. ¹⁷ Κατά τας ώρας της μεγάλης εκείνης υποδοχής ο λαός, που ήτο μαζή του όταν ο Ιησούς εφώναξε τον Λαζαρον από το μνημείον και και τον ανέστησε εκ νεκρών, εμαρτυρούσε και επεβεβαίωνε εις τα άλλα πλήθη το μεγάλο αυτό θαύμα. ¹⁸ Δι' αυτό δε και τα πολλά πλήθη του λαού τον προϋπήντησαν, διότι είχαν πληροφορηθή από αυτόπτας μάρτυρας, ότι αυτός είχε κάμει το μεγάλο τούτο θαύμα. 

ΜΗΝΥΜΑ

 ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ 

ΕΠΙ ΤΗ ΕΙΣΟΔΩ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2013

Αδελφοί μου και τέκνα μου εν Κυρίω αγαπημένα,

  Διαπλεύσαντες το πέλαγος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, βρισκόμαστε ήδη επί θύραις της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος, έτοιμοι να εισέλθουμε εις τα Άγια των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής εμπειρίας. Η παρελθούσα περίοδος ήταν το στάδιο της προπαρασκευής και προετοιμασίας, της ανάληψης του υψίστου πνευματικού αγώνα, η διεκπεραίωση του οποίου καθιστά τους αγωνιστές έτοιμους και ικανούς της οράσεως του μεγίστου πνευματικού περιεχομένου της πορείας του Αθώου προς «το εκούσιον Πάθος».

   Στο κατώφλι αυτής της πορείας η Εκκλησία μας μάς καλεί σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, να συναντήσουμε τον Χριστό στους δύο τελευταίους σταθμούς της επί γης ζωής Του και να διδαχθούμε από δύο χαρακτηριστικές αντιθέσεις. Ο πρώτος σταθμός είναι η Βηθανία. Στην οικία του αναστημένου Λαζάρου διεκτραγωδείται μία συγκλονιστική σκηνή και αντιπαρατίθενται δύο αντικρουόμενες νοοτροπίες· δύο αντίθετοι κόσμοι. Η Μαρία, αδελφή του Λαζάρου, πλένει τα πόδια του Ιησού με πολύτιμο Μύρο και τα σκουπίζει με τις τρίχες της κεφαλής της. Η απόλυτη ευγνωμοσύνη στο απόγειό Της! Ο Χριστός προσέφερε και πάλι τη ζωή, όχι μόνο στον αδελφό της, αλλά και στην ίδια. Τής πήρε την απόγνωση. Τής αφαίρεσε τη θλίψη. Τής έσβησε την οδύνη. Και εκείνη προσφέρει τα δάκρυα της ευτυχίας της, ανακατεμένα με το μύρο της ευγνωμοσύνης της, στον νικητή του θανάτου και χορηγό της ζωής.

   Στην ίδια σκηνή ο Ιούδας αρνείται να μεταλάβει τη χαρά της ζωής που προσφέρει ο Χριστός. Επικαλείται την δήθεν σπατάλη των χρημάτων για το πολύτιμο μύρο, που είναι περιττό. Απ' αυτό έχει ανάγκη ο Χριστός; Με τόσα χρήματα θα μπορούσαν να τραφούν οι πτωχοί. Το επιχείρημα του Μαθητή ακούγεται λογικό στα ώτα εκείνων που βλέπουν την επιφάνεια και αδυνατούν να εισέλθουν στην ουσία. Άραγε, το κριτήριό του ήταν αυθεντικό; Ήταν καρπός της αγάπης του για τους ανθρώπους ή ήταν κάλπικο και παραπλανητικό, έργο της νοσηρής φιλαργυρίας του; Ο Ευαγγελιστής αμέσως αποκαλύπτει την αλήθεια: ο Ιούδας ήταν κλέφτης και τον ένοιαζαν μόνο τα χρήματα... Πού να φανταστεί ότι η πράξη της Μαρίας ήταν η προτύπωση του ενταφιασμού του Ιησού λίγες ημέρες μετά!

   Ο δεύτερος σταθμός είναι τα Ιεροσόλυμα. Εδώ οι αντιθέσεις είναι ακόμα πιο προκλητικές και εντυπωσιακές. Ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στην Αγία Πόλη. Ο όχλος στρώνει τους δρόμους με τα ενδύματά του, λαμβάνει τα βαϊα των φοινίκων και ζητωκραυγάζει την είσοδο του Βασιλιά. Ο όχλος είναι εκστασιασμένος γιατί έχει ήδη πληροφορηθεί την ανάσταση του Λαζάρου. Επιτέλους, έφθασε ο λυτρωτής του· εμφανίστηκε ο σωτήρας του, η δυναμική εκείνη προσωπικότητα που θα τον απαλλάξει από την Ρωμαϊκή τυραννία, που θα εκδικηθεί για λογαριασμό του και θα τού ξαναδώσει την κοσμική ελευθερία. Τα «ωσαννά» διαλαλούν την έλευσή του, αλλά φαντάζουν τόσο κούφια, τόσο κενά, γι' αυτό και λίγο μετά θα μεταβληθούν σε μίσος που θα απαιτεί επιτακτικά «άρον, άρον σταύρωσον Αυτόν!» Και όλα αυτά υπό την καθοδήγηση εκείνων που έβλεπαν τον Χριστό ως απειλή για την εξουσία τους, ως κίνδυνο για την αποκάλυψη της υποκρισίας τους. Πόσο χαμηλά, τελικά, μπορεί να πέσει ένας λαός, που αφήνεται λεία στα χέρια, την διαστροφή και τις διαθέσεις των επιτηδείων καιροσκόπων και κερδοσκόπων, διαχρονικά...

   Ο Ιησούς φαίνεται να μη συμμετέχει στο χαλασμό. Είναι μάλλον θλιμμένος και προβληματισμένος. Τα προηγούμενα χρόνια τους δίδαξε ένα άλλο ήθος· τους προσέφερε μιαν άλλη αλήθεια· τους μίλησε για την εκπλήρωση μιας άλλης, ποιοτικότερης προσδοκίας. Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη για να εγκαθιδρύσει επίγεια βασιλεία. Δεν ήρθε για να εξουσιάσει τους ανθρώπους με τη βία, ούτε για να εκβιάσει την πίστη ως θαυματοποιός. Δεν ήρθε για να καθίσει σε χρυσοστόλιστους θρόνους, αλλά για να θρονιαστεί στις καρδιές των ανθρώπων. Ήλθε για να αποκαλύψει την άμετρη αγάπη του Θεού και να απευθύνει το προσκλητήριο μιας καινούργιας ζωής, όπου θα κυριαρχεί η ταπείνωση, η αγάπη, η ελευθερία από τα δεσμά της αμαρτίας, η συγχωρητικότητα. Γι' αυτό εισέρχεται στην Αγία Πόλη καθήμενος «επί πώλον όνου», αποκαλύπτοντας εμπράκτως το διαφορετικό πνεύμα που φέρνει στη γη.

   Αυτό το διαφορετικό πνεύμα χαρακτηρίζει και διαπερνά, έκτοτε, το ήθος της Εκκλησίας μας, έστω κι αν ανθρώπινες συμπεριφορές, συχνά, το αμαυρώνουν και το συσκοτίζουν, γιατί ουδέποτε το κατάλαβαν. Αυτό το πνεύμα θα αρχίσει να ξετυλίγεται και πάλι ενώπιόν μας από απόψε το βράδυ και να αποκαλύπτεται μέσα στον λειτουργικό και υμνολογικό πλούτο της Μεγάλης Εβδομάδος, δίδοντας σε όλους μας την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας μέσα στην Εκκλησία και τη σχέση μας με τον Ιησού.

   Σ' αυτήν την πορεία του Πάθους ο Ιησούς απευθύνει σε όλους μας προσκλητήριο προσωπικής συμμετοχής. Μάς θέλει κοντά Του, συνοδοιπόρους στο Θείο Πάθος, όχι γιατί έχει ανάγκη της παρουσίας μας, αλλά για να μάς δώσει και πάλι την ευκαιρία να Τον γνωρίσουμε μέσα από την αγωνία της Σταυρώσεως· εκεί όπου αποκαλύπτεται το μέγεθος της αγάπης Του. Αυτή η γνώση επιτυγχάνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία, όπου μπορούμε να φθάσουμε στην κορυφή της πνευματικής ζωής και στη δόξα της Αναστάσεως, ανεβαίνοντας τον δύσβατο δρόμο του Γολγοθά. Έξω από την Εκκλησία η εμπειρία της Μεγάλης Εβδομάδος γίνεται λογοτεχνία, θέατρο και κινηματογράφος, φιλοσοφικός στοχασμός, δημοσιογραφική ενασχόληση, εθιμική επανάληψη. Είναι μόνο λίγες στιγμές που χάνονται στο χρόνο και όχι η πορεία μιας ολόκληρης ζωής.

   Ελάτε, λοιπόν, να Τον ακολουθήσουμε σ' αυτό το δρόμο, που βρίσκεται πάντα κάτω από τη σκιά του Σταυρού και αντικρίζει στο βάθος το λαμπροφόρο φως της Αναστάσεως.

Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

Μετά πατρικών ευχών και πολλής αγάπης

Ο Μητροπολίτης

 + Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος