14 Φεβ 2015

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ


Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Α´ Κορ. η΄8 – θ΄2)

Ἀδελφοί, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.
Βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν. Ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. Οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε.
Διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; Οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.


Ἀπόδοση:


Ἀδελφοί, ἐμᾶς δὲν μᾶς συνιστᾶ τὸ φαγητὸν εἰς τὸν Θεόν, διότι οὔτε ἐὰν φάγωμεν, ἔχομεν κανένα πλεονέκτημα, οὔτε ἐὰν δὲν φάγωμεν, χάνομεν τίποτε.

Προσέχετε ὅμως μήπως ἡ ἐλευθερία σας αὐτὴ γίνῃ αἰτία νὰ πέσουν οἱ ἀσθενεῖς κατὰ τὴν πίστιν. Ἐὰν κάποιος ἰδῇ ἐσένα ποὺ ἔχεις γνῶσιν, νὰ κάθεσαι εἰς τὸ τραπέζι ἑνὸς ναοῦ εἰδώλων, δὲν θὰ ἐνθαρρυνθῇ ἡ συνείδησίς του, ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατος εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὸ νὰ τρώγῃ κρέατα τῶν θυσιῶν ποὺ προσφέρονται εἰς τὰ εἴδωλα; Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς γνώσεώς σου θὰ χαθῇ ὁ ἀδύνατος ἀδελφὸς διὰ τὸν ὁποῖον ἐπέθανε ὁ Χριστὸς. Ἁμαρτάνοντες δὲ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πληγώντες τὴν συνείδησίν των ποὺ εἶναι ἀδύνατη, ἁμαρτάνετε εἰς τὸν Χριστόν.

Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον, ἐὰν φαγητὸν κάνῃ τὸν ἀδελφόν μου νὰ πέσῃ, δὲν θὰ φάγω κρέας ποτέ, διὰ νὰ μὴ γίνω αἰτία νὰ πέσῃ ὁ ἀδελφός μου. Δὲν εἶμαι ἀπόστολος; Δὲν εἶμαι ἐλεύθερος; Δὲν εἶδα τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριόν μας; Δὲν εἶσθε σεῖς τὸ ἔργον μου ἐν Κυρίῳ; Ἐὰν δι’ ἄλλους δὲν εἶμαι ἀπόστολος, εἶμαι τοὐλάχιστον γιὰ σᾶς, διότι σεῖς εἶσθε ἡ σφραγίδα τῆς ἀποστολῆς μου ἐν Κυρίῳ.


Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
(Ματθ. κε΄ 31 - 46)
Εἶπεν ὁ Κύριος· όταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.

Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢἀσθενῆἢἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲἐμοὶἐποιήσατε.

Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.


Ἀπόδοση:
Εἶπε ὁ Κύριος:
«Ὅταν θα ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλην του τὴν δόξαν καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθήσῃ εἰς τὸν θρόνον τῆς δόξης του καὶ θὰ μαζευθοῦν ἐνώπιόν του ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ χωρίσῃ τοὺς μὲν ἀπὸ τοὺς δέ, ὅπως ὁ βοσκὸς χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ θα τοποθετήσῃ τὰ μὲν πρόβατα πρὸς τὰ δεξιά του, τὰ δὲ κατσίκια πρὸς τὰ ἀριστερά του.

Τότε θὰ πῇ ὁ βασιλεὺς εἰς ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ δεξιά, «Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν βασιλείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἐτοιμασμένη γιὰ σᾶς ἀπὸ τὸν καιρὸν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι ἐπείνασα καὶ μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ μ’ ἐποτίσατε, ξἐνος ἤμουνα καὶ μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ μ’ ἐνδύσατε, ἀρρώστησα καὶ μ’ ἐπισκεφθήκατε, εἰς τὴν φυλακὴν ἤμουνα καὶ ἤλθατε σ’ ἐμέ».

Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς καὶ σ’ ἐθρέψαμε ἢ νὰ διψᾷς καὶ σ’ ἐποτίσαμε; Πότε δὲ σὲ εἴδαμε ξένον καὶ σ’ ἐπήραμε εἰς τὸ σπίτι ἢ γυμνὸν καὶ σ’ ἐνδύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ ἤλθαμε σ’ἐσέ;».

Ὁ βασιλεὺς θὰ ἀπαντήσῃ καὶ θὰ τοὺς πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τούτους τοὺς ἀσήμαντους ἀδεφλοὺς μου, σ’ ἐμὲ τὸ ἐκάνατε».

Τότε θὰ πῇ σ’ ἐκείνους, ποὺ θὰ εἶναι πρὸς τὰ ἀριστερά, «Φύγετε ἀπ’ ἐμέ, καταραμένοι, στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἐτοιμασθῆ διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους του, διότι ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ δὲν μ’ ἐποτίσατε, ξένος ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐνδύσατε, ἀσθενὴς ἤμουνα καὶ φυλακισμένος καὶ δὲν μ’ ἐπισκεφθήκατε».

Τότε θὰ ἀποκριθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ θὰ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς ἢ νὰ διψὰς καὶ νὰ εἶσαι ξένος ἢ γυμνὸς ἢ ἀσθενὴς ἢ φυλακισμένος καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;»

Τότε θὰ ἀποκριθῇ εἰς αὐτοὺς καὶ θὰ πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι δὲν ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀσήμαντους τούτους, οὔτε εἰς ἐμὲ ἐκάνατε».

Καὶ αὐτοὶ θὰ μεταβοῦν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον»




Σχόλεια εις το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
 Κυριακή των Απόκρεω – Ματθ. 25, 31-46. (15/2/2015)

 Εν ημέρα Κρίσεως 

Για την Δεύτερη και ένδοξη παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού κάνει λόγο το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου, ένα ανάγνωσμα που είναι γνωστό ως η παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως. Ο Κύριός μας, λίγο πριν ξεκινήσει την πορεία του εκουσίου Πάθους, προετοιμάζει τους ανθρώπους για την Κρίση με συγκεκριμένες παραβολικές αναφορές. Πριν το σημερινό ανάγνωσμα, είχαν προηγηθεί άλλες δύο σχετικές παραβολές εκείνη των δέκα παρθένων, στην οποία ο Χριστός εφιστά την ανάγκη εγρήγορσης και ετοιμότητας στους Χριστιανούς, για τη συνάντηση μαζί Του, αλλά και των ταλάντων, κατά την οποία τους καλεί να αξιοποιήσουν τα τάλαντα και τα χαρίσματα με τα οποία τους προίκισε η αγάπη του Θεού. Στη σημερινή και τελευταία παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως ο Κύριος περιγράφει, με τρόπο απλό, όσο και συγκλονιστικό και παραστατικό, όλα όσα πρόκειται να συμβούν εκείνη τη στιγμή. Μας λέγει ότι, όταν έρθει ο Χριστός ένδοξος, για να κρίνει τους ανθρώπους, θα οδηγηθούν ενώπιόν Του όλα τα έθνη, από καταβολής κόσμου. Ο Χριστός θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους στα πρόβατα και στα ερίφια, στους δικαίους δηλ. και στους αδίκους. Και τα μεν πρόβατα θα τα θέσει εκ δεξιών του. Και θα πει στους δικαίους ανθρώπους, «ιδού η Βασιλεία η οποία είναι ετοιμασμένη για σας από καταβολής κόσμου, γιατί εσείς με φροντίσατε και μου δείξατε αγάπη κάθε φορά που το είχα ανάγκη». Και οι δίκαιοι άνθρωποι θα Τον ρωτήσουν, «πότε Σε είδαμε σε κατάσταση ανάγκης και Σου δείξαμε αγάπη» και ο Χριστός θα τους απαντήσει, «κάθε φορά που δείχνατε αγάπη σε έναν άνθρωπο, ελάχιστο, ταπεινό και καταφρονεμένο, ήταν σαν να το κάνατε σε μένα». Και μετά θα απευθυνθεί στους εξ ευωνύμων Αυτού και θα τους πει «πηγαίνετε στο πυρ το αιώνιο, το οποίο ετοιμάστηκε για το διάβολο και τους αγγέλους του, γιατί ποτέ δε μου δείξατε αγάπη. Ποτέ δεν απλώσατε το χέρι της ανθρωπιάς σας επάνω Μου». Και κείνοι θα Τον ρωτήσουν, «πότε Σε είδαμε σ’ αυτήν την κατάσταση και δε Σε διακονήσαμε». «Κάθε φορά που αρνηθήκατε να στηρίξετε και να βοηθήσετε έναν άνθρωπο, αυτό το κάνατε σε Μένα». Και οι μεν πρώτοι θα περάσουν στην αιώνια ζωή και οι επόμενοι στην αιώνια καταδίκη.Πάνω σ’ αυτήν την απλή, αλλά και τόσο συγκλονιστική διήγηση του Κυρίου μας θα σταθούμε, επισημαίνοντας τρία πολύ σημαντικά σημεία: Το πρώτο είναι αυτή καθ’ αυτή η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Δε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για φαντασία, είναι μία εφεύρεση της Εκκλησίας για να ποδηγετεί τους ανθρώπους, όπως Εκείνη θέλει. Ο ίδιος ο Χριστός το αποκάλυψε λίγο πριν το Πάθος Του, ότι θα έλθει και πάλι στη γη, για να κρίνει, αυτή τη φορά, τους ανθρώπους και να αποδώσει δικαιοσύνη. Αυτό το οποίο δεν γνωρίζουμε, όμως, είναι το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Ακόμα και όταν οι Απόστολοι ρώτησαν τον Χριστό με επιμονή, πότε θα ξαναέρθει στη γη, Εκείνος απέφυγε να απαντήσει, λέγοντας πως μόνο ο Θεός Πατέρας γνωρίζει1. Και όμως, στην διάρκεια της ιστορίας, πολλές θρησκευτικές οντότητες και αιρετικές παραφυάδες επιχείρησαν και επιχειρούν, δυστυχώς ακόμα, να προσδιορίσουν χρονικά το σημείο εκείνο της ιστορίας στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και αυτό το κάνουν όχι επειδή γνωρίζουν, αλλά επειδή ξέρουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να παρασύρει τους ανθρώπους, να τους πλανήσει, προς ίδιον, ασφαλώς, όφελος. Πολλοί είναι αυτοί που αποκομίζουν τεράστια υλικά οφέλη, ρίχνοντας στους ανθρώπους αυτό το δόλωμα, δημιουργώντας αναταραχή, άγχος και αγωνία. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει δεν είναι το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αλλά το αν θα είμαστε έτοιμοι να βρεθούμε ενώπιον του Θεού εν ημέρα κρίσεως. Αυτός πρέπει να είναι ο αγώνας της ζωής μας, η προσωπική μας, η εσωτερική μας προετοιμασία, ούτως ώστε επαξίως να αντικρίσουμε τον Κύριο, όταν έρθει αυτή η ώρα, η οποία, σε τελική ανάλυση, είναι η στιγμή και η ώρα της εξόδου μας από αυτόν τον κόσμο όταν θα κλείσουμε τα βιολογικά μας μάτια και ως βιολογικές υπάρξεις θα πάψουμε να υφιστάμεθα στη ζωή, αλλά θα συνεχίσουμε να ζούμε ως ψυχικές οντότητες στο διηνεκές. Η στιγμή του θανάτου μας είναι η ώρα της προσωπικής μας συνάντησης με το Χριστό και η ώρα της μερικής μας κρίσης. Γι’ αυτή τη στιγμή πρέπει να προετοιμαζόμαστε, ούτως ώστε να σταθούμε επαξίως, κατά το δυνατόν, ενώπιον του δικαιοκρίτου Χριστού. Το δεύτερο σημείο είναι ότι πολλές φορές, στην εποχή μας και μάλιστα στους λεγόμενους ευσεβείς ή και ευσεβιστικούς κύκλους της 1 Ματθ. 24, 3-14Εκκλησίας, παρατηρείται μια σύνδεση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου όχι με τον ίδιο, αλλά με το πρόσωπο του αντιχρίστου. Καλλιεργείται δηλ. εν ονόματι της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, μία αντιχριστολογία, αντί να καλλιεργείται ο λόγος του Χριστού, ο λόγος του Σταυρού, η Χριστολογία. Και βλέπουμε πάρα πολλούς χριστιανούς να πέφτουν σ’ αυτήν την παγίδα, να προσπαθούν να μάθουν πότε και ποιος είναι ο αντίχριστος, να διαβάζουν ό,τι κυκλοφορεί, υπεύθυνο ή ανεύθυνο, λαϊκίστικο ή φαντασιόπληκτο, σχετικά με το πρόσωπο του αντιχρίστου, να αγοράζουν αφειδώς έντυπα τα οποία προκαλούν το ενδιαφέρον με πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν διαβάσει ποτέ το Λόγο του Θεού, δεν έχουν αφιερώσει ούτε τον ελάχιστο χρόνο στη μελέτη της Αγίας Γραφής, μέσα από την οποία μπορεί να γνωρίσει κανείς τον Χριστό. Συνδέουν την έλευση του Χριστού με το πρόσωπο του αντιχρίστου. Αγαπητοί μου, ο αντίχριστος δεν μπορεί να έχει καμία επίδραση στους ανθρώπους που είναι συνδεδεμένοι με το Χριστό. Οι Χριστιανοί, οι οποίοι είμαστε ασφαλισμένοι μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και βιώνουμε τη Μυστηριακή της ζωή, κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ζούμε την ορθόδοξη πνευματικότητα με έναν απλό και εμπειρικό τρόπο, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από την έλευση του αντιχρίστου στην γη, γιατί θα είμαστε ενδυναμωμένοι από την παρουσία του Χριστού, ασφαλισμένοι στη μάνδρα της Εκκλησίας. Και όποιος έχει μέσα του τη δύναμη του Χριστού δεν μπορεί σε τίποτα να πληγεί από την όποια δύναμη του αντιχρίστου. Εκείνος, όμως, που αγωνιά να μάθει για τον αντίχριστο και την ίδια στιγμή αδιαφορεί να μάθει και να βιώσει τον Χριστό, εκείνος θα είναι το πρώτο θύμα του αντιχρίστου. Και ένα τρίτο σημείο το οποίο έχει να κάνει με την κρίση. Ποιο, άραγε, θα είναι το κριτήριο βάση του οποίου ο Χριστός, στη Δευτέρα Παρουσία Του, θα αποδώσει δικαιοσύνη στους ανθρώπους. Μήπως, θα είναι η εκπλήρωση των θρησκευτικών μας καθηκόντων; Μήπως, θα είναι η αυτοδικαίωσή μας, λόγω των αρετών μας; Μήπως, θα είναι η τήρηση του γράμματος, μιας επιφανειακής θρησκευτικότητας, η οποία μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε εντάξει έναντι του Θεού; Το ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα τίποτα από αυτά δεν περιγράφει. Αλλά ο Κύριος μας ομιλεί για ένα και μοναδικό κριτήριο επί του οποίου θα αποδώσει δικαιοσύνη. Και αυτό το κριτήριο είναι να Τον αναζητήσουμε, να ψάξουμε να Τον βρούμε στη ζωή μας και να του προσφέρουμε αγάπη. Πού, όμως, θα βρούμε το Χριστό, πού θα συναντήσουμε το Χριστό για να του προσφέρουμε αγάπη; Σίγουρα, το Χριστό δεν θα τον βρούμε στους διαύλους της κοσμικότητας. Δεν θα τον ανακαλύψουμε στους ναούς του χρήματος, στις τράπεζες και τα χρηματιστήρια. Τον Χριστό δεν θα Τον βρούμε ποτέ πίσω από τις κλειστές λέσχες των ισχυρών της γης που αποφασίζουν για τον κόσμο, χωρίς τον κόσμο. Δεν θα τον βρούμε ποτέ εκεί που κυριαρχεί η αλαζονεία της εξουσίας, η αλαζονεία του χρήματος, ο νεοπλουτισμός, η κοσμικότητα. Δεν θα τον βρούμε ποτέ εκεί που κυριαρχεί η εγωπάθεια, η υπερηφάνεια. Τον Χριστό δεν θα τον συναντήσουμε ποτέ εκεί που προσπαθεί να ισορροπήσει το εκκλησιαστικό βίωμα και ο κοσμικός τρόπος ζωής. Ο Χριστός δεν έχει καμία σχέση με «Εκκλησίες», εντός πολλών εισαγωγικών, που προσπαθούν να συμβιβάσουν την εκκλησιαστική ζωή και το εκκλησιαστικό γεγονός με τη δύναμη της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στους δρόμους του πόνου και στα σοκάκια της οδύνης. Τον Χριστό θα τον βρούμε εκεί που συχνάζουν οι ταπεινοί και οι καταφρονεμένοι αυτής της γης. Το Χριστό θα τον βρούμε στα νοσοκομεία, όπου βασιλεύει ο ανθρώπινος πόνος. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στις φυλακές, εκεί που οι φυλακισμένοι πληρώνουν για τα ανομήματα της ζωής τους, την ίδια στιγμή, όμως, παλεύουν για να βρουν την ψυχή τους. Τον Χριστό θα τον βρούμε στα κοιμητήρια, εκεί που οι άνθρωποι βιώνουν την επίσκεψη του θανάτου. Τον Χριστό θα τον βρούμε στα συσσίτια της Εκκλησίας. Τον Χριστό δεν θα τον βρούμε σε κέντρα και τόπους που επαγγέλλονται τ’ όνομά Του, ενώ την ίδια στιγμή χωρίζουν τους ανθρώπους σε δικούς μας και ξένους, Χριστιανούς και μη Χριστιανούς, λευκούς και μαύρους. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στα πρόσωπα του κάθε ξένου και του κάθε πρόσφυγα, που αναζητεί μια καλύτερη ζωή, μία ελπίδα για το παρόν και το μέλλον του. Τον Χριστό θα τον αναζητήσουμε στα πρόσωπα των ελαχίστων αδελφών μας. Και αυτό δεν είναι φιλοσόφημα, δεν είναι ωραιολογία, είναι το ίδιο το θέλημά Του, όπως μας το αποκάλυψε σήμερα. Έδωσες τροφή στον πεινασμένο; Έδωσες νερό στον διψασμένο; Έντυσες τον γυμνό; Επισκέφθηκες τον ασθενή; Συμπαραστάθηκες στον φυλακισμένο; Αν τα έκανες όλα αυτά, τα έκανες σε Μένα. Μη ρωτάς πότε Με είδες έτσι. Μην αναρωτιέσαι γιατί δεν τα έκανες ποτέ σε Μένα, αφού δεν τα έκανες ποτέ στις εικόνες Μου, που είναι οι δικοί Μου άνθρωποι. Αγαπητοί μου, το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα έχει μια εκπληκτική επικαιρότητα, καθώς το κήρυγμα της αγάπης του Χριστού ακούγεται ως καμπάνα ηχηρή στην εποχή της αναλγησίας, της μοναξιάς, της εγκατάλειψης, του μεγάλου πόνου, της ανέχειας, της φτώχειας και της δοκιμασίας. Είναι η εποχή που θα μετρήσουμε όλοι μας αν και πόσο είμαστε τα παιδιά του Θεού, αν και πόσο ακολουθούμε τις εντολές Του, ούτως ώστε, όταν θα έρθει η ώρα της κρίσεως, ν’ ακούσουμε αυτή τη μακάρια και σωτήρια πρόσκληση, δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου εις την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Αμήν.

 Αρχιμ. Ε.Ο